Yoeri van den Busken had bewust ‘potentiële valkuiltjes’ in zijn tweede Waterlands Dictee gestopt. Zo hoopte hij Rein Leentfaar, die in de eerste editie foutloos bleef, in ieder geval met één imperfectie naar huis te sturen.
De kersverse ‘Dichter des Waterlands’ schatte de orthografische talenten van de deelnemers aan zijn eerste dictee zacht gezegd niet erg hoog in. De scores in de top lagen daardoor dicht bij elkaar.
