Lieve Joris
De Belgische schrijfster Lieve Joris (Neerpelt, 1953, geen familie van Taaluniebaas Geert) gaat het 26e Groot Dictee der Nederlandse Taal schrijven. Op zaterdag 19 december wordt haar dictee uitgezonden op tv in Nederland en België.
Het is pas de tweede keer dat een Belgische auteur de tekst zal schrijven. Eerste en tot nu toe laatste was Kristien Hemmerrechts, die in 2008 een katholiek geïnspireerd verhaal te berde bracht, vol met ultradevote adellijke pelgrims, schapuliermedailles en getonsureerde benedictijnerabten. De kans dat deelnemers nogmaals met zo’n overdaad aan religieuze parafernalia geconfronteerd worden, lijkt niet al te groot. Joris is vooral befaamd om haar reisverhalen. Na haar journalistenloopbaan bij Haagse Post en Avenue reisde zij door onder meer het Midden-Oosten en Afrika. Daarover schreef zij in ruim een dozijn boeken en vele journalistieke artikelen.
Joris wil een lopend verhaal schrijven en pas later de moeilijke woorden erin proberen te verwerken, vertelt zij in de Volkskrant. ‘Het moet natuurlijk niet zo makkelijk zijn dat veel mensen nul fouten hebben.’ Zelf had zij vorig jaar 21 fouten, bekent zij.
In de lange traditie van het Groot Dictee is Lieve Joris pas de tweede vrouwelijke auteur. Daarbij moet men bedenken dat de tekst de eerste veertien jaar door een vast team werd opgesteld. Vanaf 2004 is telkens een min of meer bekende schrijver verantwoordelijk voor het dictee. Let op: op gezag van Edward Vanhove spreken wij liever niet van de Vlaamse auteur Joris. De schrijfster komt uit Belgisch Limburg en dat is een eind verwijderd van Vlaanderen.
Kleine correctie toch: Belgisch-Limburg ligt wel degelijk in Nederlandstalig België, waaraan sommigen de term “Vlaanderen” (zoals in VD, betekenisnummer 3) linken. Tegen het gebruik van “Vlaanderen” in plaats van “België” zijn echter directe bezwaren te geven: a) betekenisnummer 3, dat hier onmiskenbaar van toepassing zou zijn, stemt slechts overeen met een uitbreidende, niet zo gebruikelijke betekenis, die schril contrasteert met de andere twee betekenissen; b) het gebruik van “België” is in harmonie met de globalisering, die zich de dag van vandaag steeds sterker manifesteert; overigens ook met de ontzuiling, een van dé idealen van een geëngageerde wereldburger; c) het gebruik van “België” dekt mogelijkheden waarbij schrijvers, artiesten, bekende personen, historische personen enz. niet continu in een en hetzelfde landsdeel wonen / gewoond hebben en is derhalve helderder uit encyclopedisch oogpunt (bijvoorbeeld: Daan Stuyven. Heeft gewoond in Antwerpen (“Vlaanderen”), later in Brussel (dat is dus “Vlaanderen” noch “Wallonië”), verbleef bij tussenpozen in Manhay (“Wallonië”), woont vandaag in Overijse (opnieuw “Vlaanderen”).
Een diepere uiteenzetting over “Vlaanderen” en alle verwarring die die naam kan veroorzaken, vind je op
http://www.unionbelge.be/?p=3840
E.