door Jasper van Loy | foto’s © Karolien Wilmots
Professor Dirk de Geest beantwoordt een vraag uit het publiek
Ook dit jaar was de Pieter De Someraula in de Leuvense Universiteit weer goed gevuld met taalliefhebbers voor het dictee van LOKO Cultuur. Stuk voor stuk dappere strijders, aldus presentator Warre Borgmans. “Ik heb veel bewondering voor u allen,” gaf hij mee voor het dictee begon. Applaus op alle banken.
Tot zover de lol op 21 november, want Dirk De Geest, professor Nederlandse literatuur en opsteller van het dictee, gooide er vanaf de titel de beuk in. Een rooms-katholiek bacchanaal in een Noordoost-Brabantse provinciestad zorgde meteen al voor de nodige hoofdbrekens over streepjes, hoofdletters en ander fraais. Het zou de voorbode worden van een moeilijk, maar prachtig dictee.
Prachtig, omdat De Geest onder de tientallen instinkers een stukje satire had verstopt. Die provinciestad bleek namelijk gewoon Leuven te zijn, waarin vicerectoren en aspirant-decanen over elkaar buitelden in brainstormsessies, om te eindigen in een braspartij slash Vlaamse kermis. Voor de deelnemers was er helaas niet veel tijd om van De Geests proza te genieten. De concentratie, af en toe vermengd met dan al verloren illusies, gonsde door de aula. De pauze kwam dan ook niets te vroeg. Behalve voor een deelneemster van Musicologica die haar dictee nog in het net wilde overschrijven.
Schorremorrie
Over het tweede deel zei Warre Borgmans in het begin van de avond al: “The best is yet to come”. De Geest schakelde dan ook nog een versnellinkje hoger met een relaas over schorriemorrie, dat zeker niet geback-upt of ge-sms’t mocht worden. Het aspirientje waarvan sprake was in het dictee konden de deelnemers achteraf maar al te goed gebruiken.
Een pijnstiller was dan weer niet nodig voor de klassikale verbetering. Na het gecontesteerde dictee van taalkundeprofessor William Van Belle vorig jaar, reed De Geest tijdens de klassikale verbetering een vlekkeloos parcours.
De collegezaal vol geconcentreerde studentes
Gemiddelde: 85 fout
Wie wel brokken maakte, werd duidelijk uit de statistieken die daarna, groot en ongenadig, op het scherm verschenen. De tekst van De Geest, een van de pittigste studentendictees ooit, zorgde voor een gemiddelde van 85 fouten [een score die we dit jaar nergens eerder hebben gezien! red.]. Bij de deelstatistieken werd de zaal nog een paar keer verrast. Zo kon Babylonpreses Michael Bauwens de succesreeks van zijn voorgangers niet voortzetten en moest hij zijn meerdere erkennen in NFK-opperhoofd Ewoud De Sadeleer. Het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte was de beste faculteit, Eoos de beste kring.
De winnares was met Anke Senden dan weer wel een vertrouwd gezicht. Na drie tweede plaatsen in de vorige jaren kaapte ze de oppergaai weg met een dictee waarin slechts vijftien rode streepjes konden worden getrokken. In de categorie van niet-studenten was Edward Vanhove oppermachtig met slechts zes fout. Christiane Adams deed het eveneens uitstekend met negen fout.
Het aartsmoelijke dictee leest u hier.
* Dit artikel is – met toestemming – overgenomen van www.veto.be, de site van het Vlaamse studentenweekblad.
