door Birgit Kuppens

Io, evan, evoë! Op 18 mei waren we uitgenodigd bij Bob van Dijk en zijn echtgenote Albertien voor het derde BeNeDictee van dit jaar. Na een hartelijke ontvangst met koffie, thee en echte Portugese pastéis de nata, installeerde de occulte dicteesekte zich met pen en papier in de gezellige woonkamer. Onder de deelnemers waren er vandaag geen fils à papa, faciele kassières of louche herenboeren … maar een gezelschap rasechte dicteetijgers!

Zoals ik vandaag mijn debuut maak als verslagschrijfster, maakte Herman Killens die bewuste dag zijn debuut als auteur van een dicteewhodunit. Met veel aplomb geeft hij een bladzijdelange toelichting over de tips en trucs die hij toepaste om zijn zkv (zeer kort verhaal, een genre gemunt door de Nederlandse schrijver A.L. Snijders) vorm te geven. Dit verhaal speelt zich af in de labyrintische gangenstelsels van een renaissancistische burcht ergens in hartje Gironde.

Bittere ernst

‘Uche-uche!’ Herman schraapt zijn keel en wil ons zo wakker schudden voor de eerste paragraaf. Deze geeft ons meteen een nietpluisgevoel. Onder het zwakke schijnsel van de maan komt een vervaarlijk bowiemes tevoorschijn, en dan weerklinkt er een ijselijke gil. In Bobs woonkamer wordt het ijselijk stil. Ook Herman doet er het zwijgen toe, want zijn tachtig dicteewoorden zijn opgebruikt. Holy moses, wat een cliffhanger! Ik hoefde geen Madame Soleil te zijn om te voorspellen dat we allen in de top tien zouden eindigen. De winnaars mogen echt reuzetrots zijn. René Dijkgraaf eindigde op de derde plaats (21 f). Hij had tantoe veel woorden juist geschreven. De tweede plaats was voor whizzkid Rein Leentfaar (13) en deze voormiddag was Rien Wisse de absolute numero één (11).

Na dit superspannende en -moeilijke dictee, dat zeker niet geschikt was voor hart- en vaatziektelijders, konden we op krachten komen met een heerlijke, gezonde lunch die Van Dijks eega Albertien voor ons bereid had. In de tuin genoten we van het eten, een fijne babbel en het prachtige weer. Daarna was het weer bittere ernst: Bob trakteerde ons op het tweede dictee van de dag. Mit heißem Bemühn vertelde hij hoe delen van ons brein (de amygdala, de ammonshoorn/ammonshoren en de hippocampus) ervoor zorgen dat een geur herinneringen evoqueert. De veelzijdige Albertien voorzag het dictee van boeiende intermezzo’s over, onder meer, de geschiedenis van boldoot, partijleiders die emunctae naris een parfum ontwikkelen, en een goût de bouchon die zelfs kan overheersen in de allersecste meursault.

Usual suspects

Het dictee was aartsmoeilijk. Misschien kon een dosis poes of meowmeow ons wel helpen om de klus te klaren. Zelfs de Mechelse herder, die aanwezig was in de woonkamer, nam een parfum de crise waar. Maar het publiek liet zich niet van de wijs brengen door de gedachte aan ranse/ranze geuren, zoals die als port-salut, bel paese en rommedoe. De top drie scoorde weer opvallend goed. Usual suspects Rein en Rien namen respectievelijk de derde en tweede plaats in met 21 en 18 fout. Herman Killens trotseerde met glans dit olfactoire en orthografische pareltje. Hij won dit dictee met slechts 15 fout.

Na het uitdelen van de podiumplaatsen, werden de ciliën in het achterste deel van onze neus geprikkeld door de geur van verse koffie en schoven we aan voor het vieruurtje. Uiteindelijk bleek dat de Belgen vandaag een heel nipte overwinning behaald hadden op de Nederlanders, maar zelfs bij een grote nederlaag zou deze dag de verplaatsing naar Almere meer dan waard zijn geweest.