Annemarie Braakman-Ven (r) veroverde de tweede plek.

door Annemarie Braakman-Ven

Op de dertiende september van 2017 vond de dertiende editie van het Groot Hillegoms Dictee plaats. In de bibliotheek aan de Sportlaan was weer voldoende plaats voor de (als ik goed geteld heb) zeventien deelnemers. Bij de organisatie vertrouwde gezichten en ook bij de deelnemers een paar bekenden. Een baken in de Hillegomse feestweek is dit mooie dictee, dat wederom in samenwerking met de Harddraverijvereniging Hillegom e.o. (NVH) werd georganiseerd.

Schrijver Bram Rietveld had weer een lastig dictee gemaakt, met een – naar mijn mening – prachtig onderwerp: ‘een vrouwenleven’. Alleen al de titel ontlokte mij een glimlach, zeker als een dergelijke tekst door een man geschreven is. Wat zou hij voor ons in petto hebben?

Auteur Bram Rietveld

Koekwous
Wel, dat werd snel duidelijk. Het leven van de vrouwelijke hoofdpersoon (zonder naam) begon anders dan dat van Hilversummers (met dubbel m) of Bussumers (enkele m): als Hillegomse was haar eerste babyjasje (geen klinkerbotsing) een doe-het-zelfartikel, dat in allerijl door haar moeder was gemaakt, naast de nepopenhaard. Ze ging naar een fröbelschool, waar ze les had van een preëminente redemptorist. Schrijven deed ze à contrecoeur, want ze had nogal een tantebetjestijl. Ze was vaak te vinden bij de shetlandpony’s van die koekwous van een boer met een behoorlijke flux de bouche. Dachten we nog dat ‘koekwous’ een echte Hillegomse uitdrukking is voor ‘malloot’, het staat echt in Van Dale en blijkt een Bossche term te zijn.

Yawl
Het verhaal gaat verder. De vrouwelijke hoofdpersoon groeide op, luisterde op haar hifiapparatuur graag naar cd’s, was dol op barbecueën en lipdubs, volgde een typecursus op het qwertyklavier (genoemd naar de eerste zes letters linksboven op het ons bekende toetsenbord) en bezocht in een dolle bui wel eens een shishalounge. Als sociaalkritische dame werd ze attachee (vrouwelijke variant) op de ambassade in New York en bezocht ze wel eens de assemblee (vergadering) van de Verenigde Naties. Aan montignaccen had ze een broertje dood; patés en croûte maakte ze als de beste.

Een fervent zeilster was ze ook, getuige het feit dat ze elk jaar naar Friesland toog voor het skûtsjesilen. Termen als fok te loevert en verlijeren kenden voor de dame in kwestie geen geheimen, voor sommige schrijvers van het dictee wel. Aan de spin(n)akers (beide spellingen zijn juist) van haar yawl waren telltales bevestigd. Omdat ‘yawl’ zo nadrukkelijk werd uitgesproken, twijfelde ik tussen jool en yawl en koos gelukkig voor de laatste. Yawl is het Engelse woord voor jol, welk woord dus ook goed zou moeten zijn en m.i. ook eigenlijk beter is voor in een Nederlands dictee.

Leni Lagerberg ontvangt haar eerste prijs.

Löyly
Spannend wordt het als dame in kwestie trouwt met een forensich entomoloog die allesbehalve ideeëloos is. Hoewel ze geboeid luisterde naar zijn successtory’s, vond ze eigenlijk de beyoncévlieg interessanter. Na haar pensionering was ze niet meer het kruidje-roer-me-niet van vroeger (kruidje-roer-mij-niet werd ook goed gerekend, als er maar voldoende koppeltekens gebruikt werden) en onderging ze uit voorzorg een totalbodyscan. In de sauna genoot ze van de löyly (Fins opgietritueel) en had ze slechts zelden antiflogistica (ontstekingsremmers) nodig.

Echt spannend wordt het in het verzorgingshuis, waar ze inmiddels al weer jaren woont: in haar onesie zit ze zonder push-upbeha (vandaag geleerd dat dit kledingstuk geen variant met twee letters (als in bh) kent) op haar chaise longue. Rummikuppen is niet aan haar besteed, daarbij wordt veel te veel geohaad. Aan het onderlinge vousvoyeren kan ze maar niet wennen, maar over het algemeen voelt deze dame zich helemaal senang.

Joep Langeveld raakt gewend aan het brons.

Geen tijgers
Chapeau! Het is de schrijver weer gelukt iedereen van de nul fouten af te houden. Wat kan er toch veel misgaan in zo’n relatief eenvoudige tekst met basisvoorbeelden uit Het Groene Boekje …

Omdat er volgens de jury geen dicteetijgers aanwezig waren (J), kregen de prijzen voor deze categorie deelnemers een nieuwe bestemming. Op deze regenachtige avond werd als eerste in het zonnetje gezet: Van Nhi Nguyen, die een aannmoediging verdiende met haar – voor de jury heel prettig – keurige handschrift. Met 38 fouten zat zij aan de bovenkant van de middenmoot. De jongste deelnemer werd ook genoemd en kreeg ook uit handen van de jury een boekenbon: Maurits Fleur, 14 jaar, 54 fouten. Origineel opgelost, hulde!

Het erepodium was voor Joep Langeveld, die met 28 fouten de derde prijs verdiende, voor ondergetekende, die met 15 fouten de tweede plaats kreeg en voor Leni Lagerberg, die met 13 fouten de onbetwiste winnaar van de avond was. Het was weer een geslaagde avond in het Hillegomse, we kijken vast weer uit naar volgend jaar!