Tekst en foto’s: Randy van Halen
De locatie van het dertiende Papendrechts Dictee is spiksplinternieuw: in plaats van het zalencentrum waar de afgelopen jaren tientallen mensen zwoegden om de tekst foutloos op papier te zetten, trokken de deelnemers deze keer naar een grote tent op de Markt. In deze tent wordt over enkele weken de schaatsbaan opgebouwd, maar tot die tijd wordt het gebruikt voor verschillende culturele activiteiten onder de naam PUP, oftewel Pop Up Papendrecht: er worden concerten en lezingen gehouden, maar ook een pubquiz, voor die gelegenheid omgedoopt tot PUP-quiz. Maar nu eerst dus het dictee. Voor de derde keer op rij is dat in handen van het dreamteam van schrijfster Bianca Nederlof en voorlezer Bert Lock. Tijd om te gaan schrijven dus, maar niet voordat enkele mensen bedankt worden voor hun deelname.
Twee burgemeesters
Voor het eerst heeft de Culturele Raad Papendrecht voor de organisatie de hulp ingeroepen van de Lions. Zij hebben ervoor gezorgd dat de zaal aardig vol kwam te zitten, want een aantal leden van die club durfde het aan om mee te schrijven. Zodoende zaten er meer dan zestig man klaar in de zaal. Ook was er een bijzonder bedankje aan een wethouder die meedeed, en aan niet één, maar zelfs twee burgemeesters: de burgemeester van Papendrecht deed mee, maar er was ook een andere deelnemer die meneer Burgemeester heette. Hilariteit alom.
Niet te moeilijk?
Dan door naar de tekst: Bianca heeft verteld dat ze die niet te moeilijk wilde maken. Haar winterse verhaal was voor iedereen goed te volgen. Dat was ook te danken aan Bert, die alles luid en duidelijk en in een perfect dicteetempo voorlas. Ze schreef over Siberische kou, competitieve sneeuwballengevechten en retraitecentra in het Middellandse Zeegebied. Dit dictee was goed te doen, en dat zou later ook blijken uit de foutenaantallen.
Over die fouten gesproken: we moesten het dictee voor het eerst zelf nakijken. Vorige jaren was er altijd een nakijkploeg aanwezig, maar “die lui begonnen schandalige bedragen te vragen, dus nu doen we het lekker zelf”. De dictees werden opgehaald en willekeurig verdeeld onder de deelnemers. Van tevoren dacht men dat het hierdoor erg laat zou worden; Bert zei ook: “Als je had gehoopt vanavond op tijd thuis te zijn om Twan Huys op tv te zien, dan heb je pech.” Dat bleek echter allemaal reuze mee te vallen. Het nakijken verliep vlot, zonder echte discussiepunten. Eén deelnemer liet echter blijken dat hij persoonlijk het niet eens was met de spelling van glühwein. En waarom dan wel niet? “In het Nederlands wordt wijn toch met een lange ij geschreven?” En ja, dat klopt, maar dit leenwoord wordt gewoon gespeld zoals ze het in het Duits ook schrijven. Na een laatste check door de jury kwam al snel de prijzenuitreiking.
Daarbij hoorden we dat het aantal fouten bij iedereen vrij laag lag, in vergelijking met afgelopen jaren: het gemiddelde lag onder de twintig, en degene met de meeste fouten had er ongeveer veertig. Aan de top was het echter erg close. Hester Verhagen is derde geworden met vier fouten, Marian Naafs tweede met drie. En de winnaar? Tja, dat was dezelfde als de afgelopen twee keer, namelijk schrijver dezes. Geen grote verrassing dus, maar het aantal fouten was voor mij een extra overwinning: ik heb mijn eerste nulfouter gemaakt! De dertiende editie heeft mij dus zeker geen ongeluk gebracht.
Buitenspel
Als drievoudig winnaar ben ik voor de komende editie buitenspel gezet. Ik mag niet meer meedoen. In plaats daarvan hebben ze me gevraagd of ik me “op een andere manier bezig wil houden met het dictee”. Toen Bianca hier lucht van kreeg, was ze de eerste die opsprong om te zeggen dat ik het dan volgend jaar wel mocht schrijven: “Dan kan ik eindelijk ook weer eens meedoen!” En zo zal geschieden. Stiekem ben ik best nieuwsgierig of zij als deelnemer het net zo goed doet als schrijver, en vooral, of ik net zo’n leuk dictee kan schrijven als zij!
Leuk stuk Randy!
Volgend jaar ben jij weer aan de beurt, Inge!
Leuk verslag, vooral de uitsmijter!