Door het trekken van een speelkaart beslechtte Huib Boogert de strijd om de eerste plaats bij het Groot Voorburgs Dictee, dat donderdagavond 30 mei plaatsvond. Samen met René Dijkgraaf stond hij na het dictee op het podium in de aula van het Novum Gymnasium. Beide dicteetijgers hadden drie fouten gemaakt in de tekst en de organisatie had besloten dat het lot de winnaar zou aanwijzen. Huib trok de hartenheer en liet Dijkgraaf daarmee achter zich. Bij toeval voltrok zich in de liefhebberscategorie hetzelfde scenario. Daar was het huisarts Lizi van Vollenhoven die de hoogste kaart trok en zich met tien fouten winnaar mocht noemen van de wisseltrofee.
Hoewel de tekst over Voorburg door de eeuwen heen niet al te veel struikelblokken bevatte, kwam de slotzin voor veel van de tachtig deelnemers als een opluchting. Neem advocaat Koos de Blécourt, die zelfs een promotiediner had laten schieten om zijn vrouw – een Rotarian – ter wille te zijn. Met achttien fouten had hij heel behoorlijk gescoord, maar die trema van geüpdatete, die wilde er ook na afloop niet in bij hem. ‘Wat ben ik blij dat ik mijn brieven alleen maar hoef te dicteren’, verzuchtte hij tijdens de nazit. Desondanks was zijn humeur, net zomin als dat van de overige deelnemers, niet stuk te krijgen.
Bijzonder fris oogde de jongste deelneemster, de twaalfjarige Julie Heuff. Het meisje – met een huizenhoge schattigheidsfactor – had zich samen met haar broertje Maarten (13) kranig geweerd. Uiteindelijk moest zij de eer laten aan Charlotte, die met 26 fouten de jeugdcategorie won. Maar de piepjonge dicteetijgers vonden het ‘leuk om te doen’. En nuttig, want ‘goed spellen is belangrijk voor als je later een baan wil’.
De lokale Rotaryclub zorgde voor een prima avond. Voorlezer Hans van der Sluis, de boomlange burgemeester van Voorburg, deed het goed, ondanks een neiging tot ‘dictee-uitspraak’. Zeer welkom was de professionele inbreng van presentator Joost Karhof, die ontspannen de zaal doorkruiste en de sfeer lekker relaxed wist te houden. Een tip voor organisatoren! Ook de opbrengst voor het Rode Kruis, drieduizend euro, was fijn.
Een van de weinige minpuntjes was het besluit om de deelnemers te voorzien van een groene balpen. Een gruwel voor vulpenaficionado’s als ik. De wisseltruc met groenschrijvers, die na afloop ingenomen werden, is bedacht om fraude te voorkomen: in Voorburg kijken de deelnemers hun eigen werk na, met een blauwe pen. It’s madness, yet there’s method in it, ik geef het toe. Maar is er echt geen andere manier?