De sfeervolle Dickenszaal in Haren

door Dick Stada

De Dickensroom in de bibliotheek van Haren is niet alleen een geschikte plek voor een sfeervol dictee, het was ook de beste plek geweest voor de voorbereiding ervan. Het thema van het negende Harens Dictee was namelijk Charles Dickens. De maakster van het dictee, schrijfster Trees Roose, had zich in hem verdiept en net als voorgaande jaren een fraaie tekst gemaakt. Rein Leentfaar had het dictee nagekeken, dus discussie over de spelling was eigenlijk zinloos, aldus Trees. Was het aantal deelnemers vorig jaar nogal klein, dit jaar moest ingeschikt worden aan de monumentale tafel. In allerijl werden nog wat extra stoelen gezocht. De ongeveer vijfentwintig deelnemers kwamen voornamelijk uit de regio. Dat Trees kort voor het dictee had rondverteld dat er nog maar een paar aanmeldingen waren, had kennelijk geholpen.

Als voorlezer was burgemeester Pieter van Veen bereid gevonden. De vriendelijke man moest worden bijgelicht door het licht van een mobieltje. Niet altijd zag hij dat de schrijvers nog bezig waren als hij een nieuwe zin begon, maar hij kwam het publiek gewillig tegemoet door het nog eens te herhalen. Toen hij aan de dicteebedenkster vroeg of hij moest zeggen “één van de meeste” of “un van de meeste” en vervolgens sommige deelnemers driftig zag gaan schrappen, bekende hij “het er warm van te krijgen”.

Mooie zinnen
De dicteetekst was prachtig opgebouwd, met mooie zinnen, niet te lang, zonder vergezochte voetangels en nog historisch verantwoord ook. De moeilijkheidsgraad was niet enorm hoog. Met goede kennis van het Roze Boekje kon je hoog scoren met woorden als: choquerend, consciëntieus, ad remme en pur sang. Daarbij was de jury coulant: Engelse woorden en namen telden niet mee, getallen mochten in cijfers en als Charles Dickenssfeertje aan elkaar was geschreven, was dat slechts één fout.
Een aardigheidje was het bonuswoord. Bij het goed schrijven mocht je een fout in mindering brengen. Dat werd wel moeilijk gemaakt. De burgemeester sprak het woord daguerreotypie uit als ‘daguerriotypie’ en even later had de schrijfster het over ‘daguerrotypie’. Slechts één deelnemer bleek het achteraf juist gespeld te hebben.

Voorlezer Pieter van Veen moest worden bijgelicht door een mobieltje (uiterst rechts op de foto)

Powerpoint
Wie denkt dat het er zonder dicteetijgers niet fanatiek aan toe ging, vergist zich. Een van de deelnemers maakte het zo bont, dat ze haar werk nog even heimelijk tussen de stapel viste en met de groene nakijkpen een fout aftrok. Niet dat het veel uitmaakte. Mevrouw had haar naam vergeten op te schrijven.
Voor het nakijken moest het werk aan de rechter buur gegeven worden. Aan de hand van een powerpointpresentatie werd de juiste tekst gegeven en verklaard. Rustmomenten werden gecreëerd met mooie tekeningen van taferelen uit de boeken van Dickens. Bij een afbeelding van Dickens’ besnorde hoofd, zei de uitlegster dat ze het best een knappe man vond.

Prijzen
Een jury bekeek de beste dictees nogmaals goed, zodat de deelnemers konden genieten van de glühwein die werd geschonken. Na de pauze werden de prijzen verdeeld. Dit jaar was er kennelijk geen aparte specialistencategorie waar winnaars van eerdere edities in ingedeeld werden. Meervoudig winnares Anja Borman viel dit jaar buiten de prijzen. Ze vertelde dat ze steeds bij twee genoteerde varianten van een woord, nét de verkeerde had gekozen. Soms moet je wat geluk hebben. De derde prijs ging naar Paul Noort (15 fout), de tweede naar Henk Venema (14 fout). Zelf mocht ik de prachtige wisselprijs, de Dickenspen, weer een jaartje thuis houden: met 11 fouten won ik deze editie van het aanbevelenswaardige Harens Dictee.

Het dictee leest u hier.