Enthousiasme in de zaal voorafgaand aan het dictee

door Jeroen van Heemskerck Düker | Foto’s: Randy van Halen

De #MeToobeweging inspireert inmiddels een flink legioen schrijvers: columnisten, verhitte reaguurders en – ja hoor, daar zijn ze – dicteeliefhebbers. In Enschede zette de geheel vrouwelijke Soroptimistenclub voor haar eerste dictee vol in op de discussie over seksueel gekleurd machtsmisbruik. Oud-stadsdichteres en theatermaakster Regine Hilhorst schreef een fictief verslag van een derrière-incidentje tijdens een personeelsfeestje in Tiroler sferen, dat leidde tot een crisis in het bedrijf. Een onderhoudend, scherp verhaal, dat op zondag 11 maart de bezoekers van Lyceum Kottenpark goed beviel. Tot zij het moesten opschrijven.

Als dictee viel het verhaal over afdelingschef Peter en zijn machistische geflirt met het supermarktpersoneel bepaald niet mee. De bijna vijftig deelnemers aan het evenement van Soroptimistenvereniging Dunya braken hun hoofd over woorden als après-skiparty, gewhatsappte berichtjes en gebakkeleid. Gelukkig was het dictee niet al te lang. De sfeer in de fraaie aula van het lyceum bleef uitstekend, mede dankzij de professionele voordracht van muziekkenner Ben Coelman. Met zijn heldere dictie en goede tempo stelde hij niemand voor problemen.

Voorlezer Ben Coelmans

Tot in de puntjes
Tijdens de voorbereiding van hun eerste dictee waren de soroptimisten niet over één nacht ijs gegaan. Alles was tot in de puntjes verzorgd: naambordjes voor de deelnemers, voortreffelijke catering, tekstuitleg na afloop met Powerpointbeelden. De schrijvers keken direct na het dictee elkaars werk na, waarbij het aanvankelijke enthousiasme over de niet al te moeilijke tekst al snel afkoelde. Oeps, het was toch lederhose, zonder n! En ook al geen n in zonneklaar! Menigeen die een score onder de tien fouten in gedachten had, zag die hoop vervliegen. Na de beproeving mocht iedereen bijkomen in de foyer, begeleid door ontspannende gitaarmuziek. De jury keek intussen de beste resultaten nog even extra na.

Aanhalingstekens
De uitslag – keurig op tijd – toonde aan dat de organisatie zich in één opzicht vergaloppeerd had. In de tekst waren enkele valkuilen verstopt die elke ter zake kundige specialist er onmiddellijk uitgehaald zou hebben. Zo vonden de juryleden dat ‘Peter de Zweter’ omringd diende te worden door aanhalingstekens. Die hadden er ook moeten staan om ‘chicks’ en ‘lone wolf’. Tja, daarmee is het hek van de dam. Waarom niet om ‘post-its’ of ‘#MeToodiscussie’, ook al van die rare woorden? Ook meende men aanvankelijk dat heidivlechten voorzien moest worden van een hoofdletter en een koppelteken. Daar kwam de jury uiteraard op terug, zij het wat laat. De gebreken leidden helaas tot een wat rommelige jurering met heel wat ad-hocbeslissingen.

Anneke Coops (winnares lokaal) en Jeroen van Heemskerck Düker (winnaar specialisten). Foto: Audry Hoemakers

Het was het enige smetje op een verder vlekkeloos georganiseerd – en gepresenteerd – dictee op een mooie zondagmiddag. De prijsuitreiking bleek een onverwachte surprise voor de winnaars in beide categorieën. Op expliciete uitnodiging van de Enschedese vrouwen was een flink cohort specialisten afgereisd naar het lyceum Kottenpark. In die groep behaalde schrijver dezes de eerste plaats, nipt voor Jan Riefel uit Twello, die een uitstekende prestatie neerzette. In de reguliere competitie, die van de lokale deelnemers, behaalde Bert de Haar met 16 fout de derde plek. Tweede werd Ria Cousijnsen. Tot mijn verrassing bleek de winnares – met maar 9 fout – Anneke Coops, mijn klasgenote van veertig jaar geleden. De landschapsarchitecte, die al decennia geleden het Gooi verliet, is kennelijk al evenzeer beïnvloed door de docenten van het Hilversums gymnasium …