René Dijkgraaf en winnaar Herman Killens

door René Dijkgraaf

Zaterdag 23 september om 10.30 uur was het weer BeNeDicteetijd, dit keer reisden we naar Voorburg. De zes deelnemende gasten werden hartelijk ontvangen door Lizi van Vollenhoven, die zich geweldig gekweten had van alle voorbereidende taken die zo’n dag met zich meebrengt. Ze maakte ook een bijzondere en heerlijke lunch, met Hongaarse accenten. De randvoorwaarden voor deze dicteedag waren meer dan in orde.

De eerste problemen betroffen niet de dicteeopgaven, nee, ze waren van verkeerskundige aard. De Vlaming Jozef Lamberts belandde, toen hij netjes zijn navigatiesysteem bleef volgen, in wijde cirkels rond Breda en besloot af te haken. En zijn landgenoot Herman Killens, die ruim op tijd vertrokken was, kwam vlak bij zijn bestemming diverse afgesloten bruggen tegen, die hem noopten een tijdrovende omweg te nemen. Hij hield vol en bereikte uiteindelijk Lizi’s woonstee. Nadat hij met koffie en een versnapering weer enigszins bij zinnen gebracht was, begonnen we aan het eerste dictee.

Synoniemen

De beoogde schrijver van de eerste tekst viel enkele weken geleden uit, maar gelukkig was Rein Leentfaar bereid in te vallen, hulde daarvoor! Zijn tekst was bijzonder, en niet omdat hij een zatte zwitser was, een dronkenmansfiguur of iemand met drunkorexia tegen wie je alleen ‘lechajim!’ hoeft te roepen. Nee, hij presenteerde interessante dicteeopgaven, met multipele synoniemen, hier en daar afgewisseld met tussenwoorden om de boel bijeen te houden. Zijn bekende, maar heimelijke voorkeur voor het islamitische geloof werd door de oplettende toehoordertjes – ook zónder dat hij een taqiyah droeg – opgemerkt. Hoe kun je anders weten dat het Offer- of Schapenfeest (het Ied- of Eid-al-Fitr) ook wel Bairam of Beiram genoemd wordt? Rein was in een halfuurtje klaar met dicteren zonder dat hij van zijn à propos, apperpo of apprepo raakte. Het bleek dat Herman duidelijk niet onder zijn reisavonturen geleden had, want hij won afgemeten met slechts 15 fout, op afstand gevolgd door Bert Jansen (20) en Birgit Kuppens (21).

Gastvrouw Lizi van Vollenhoven inspecteert de lunchgerechten die zij voor de deelnemers bereidde

Brongegevens

Na de lunch was het Dian van Gelders beurt. Ze waarschuwde tevoren al een aantal keren dat ze een uitgebreid programma had, en ze bleek niet overdreven te hebben. Ze begon met een dithyrambische voordracht van drie kwartier over Puiflijk, waar ze haar jeugd doorbracht vanaf de leeftijd van drie maanden. (Bert Jansen vroeg vijf minuten later met een tijluilenspiegelblik in welk jaar haar familie ook weer naar Puiflijk verhuisde, maar Dian had hem onmiddellijk door.) Haar voordracht werd visueel uitgebreid ondersteund met brongegevens uit een dikke map, en ze liet ook diverse boeken over dit onderwerp zien waaruit ze geregeld interessante passages citeerde. Haar verhaal spitste zich toe op de oude Puiflijkse toren, die fraaie beelden in bas-, demi- en haut-reliëf had, die binnenkort via een anbi gerestaureerd zullen worden, evenals het reliquiarium. Uiteindelijk ging haar lezing haast ongemerkt over in een dictee over dit onderwerp. Het betrof een fraaie en vakkundig opgestelde tekst, Dian heeft het schrijven van dictees echt in haar capillair stelsel! Het verhaal werd opnieuw toegelicht met vele treffende illustraties uit de bronnen.

René Dijkgraaf, Bert Jansen, Rein Leentfaar zonder jasje, Lizi van Vollenhoven, Herman Killens, Dian van Gelder en Birgit Kuppens in de arena van Voorburg

Onverslaanbaar

Aan het eind van de middag waren we klaar voor het corrigeren, maar helaas moest ik vervroegd naar huis omdat ik bang was gebarfte resten op het vloerkleed achter te gaan laten wegens een verergerende gastro-enteritis. Herman gaf aan nog naar een afspraak te moeten, en niet zoveel later moest Rein helaas ook vroeg weg.

Uiteindelijk bleek de onverslaanbare Herman opnieuw winnaar te zijn, dit keer met slechts 18 fout waarover hij niet tjafte. Hij werd gevolgd door Rein (22) en door de onverwacht goed op dreef zijnde Bert (32). De vroeg vertrokkenen hadden achteraf geweldig spijt, want ze bleken een uitgebreide re-enactment van het Puiflijks leven gemist te hebben, uitgevoerd in plaatselijk dialect! Gelukkig konden Lizi, Bert (die naar ik hoorde een opblaasbed bij zich had) en Birgit de rest van de avond genieten van de fraaie geschiedenis van d’n aauwe toren van Puffelik in het Land van Maas en Waal!

Dians dictee kreeg nog een onverwacht leuk vervolg: ze had haar tekst en de bronnen opgestuurd naar het NOS-journaal en warempel, de Puiflijke toren en de geplande restauratie ervan werden besproken in het journaal van 25 september om 12.00 uur. Via NPO Plus is dat hier terug te kijken.