Geanimeerde gesprekken na de beproeving van Gerard Wortels dicteetekst

door Jeroen van Heemskerck Düker

Niels Rood had een zware avond in het Huis van Eemnes. Joviaal had het D66-gemeenteraadslid ingestemd met het verzoek het vijfde Eemnesser Dictee voor te lezen. Misschien voorbarig, want Gerard Wortel zadelde hem op met een tekst zoals alleen hij die kan schrijven, met woorden als zwampvis, cataclysme, wakame en lochting. De voorlezer kreeg als instructie mee zo natuurlijk mogelijk te spreken, zonder nadruk. Doe het maar eens. Toen het na grondige oefening zover was, bleek de geluidsinstallatie in het fraaie cultuurgebouw tegen te werken. En ten slotte bleek de zaal deels bevolkt door halfdove senioren, die om de haverklap herhaling eisten van de woorden die Rood net met zoveel zorg had uitgesproken.

Kortom, het zat het raadslid niet mee. En dat terwijl hij de uitgelezen man was om de puike tekst van de Eemnesser bard voor te dragen. Gerard Wortel schreef zes pittige alinea’s over duurzaam voedsel, en laat Niels Rood nou precies in het dagelijks leven ‘transitiemaker’ zijn, adviseur voor de overgang naar duurzame productie. In de tekst kwam zelfs een creatief idee langs: wat als we ‘de overkapping van het Huis van Eemnes benutten als lochting voor de teelt van een groot groenteassortiment door nooddruftige AOW’ers’? Zo’n moestuinplan zou Rood best eens aan de man kunnen brengen in zijn netwerk.

De Eemnesser bard liet zich assisteren door Annemarie Braakman, een dicteetijgerin uit Aalsmeer

Nietsontziend

De ervaren dicteeauteur Wortel leverde zoals verwacht een uitstekend betoog af, waaruit  buitenissigheden waren weggelaten. Ook zonder vondsten uit de krochten van Van Dale resteerden er genoeg woorden waarover de 25 deelnemers moesten nadenken. Hoe schrijf je voor-de-gek-houderij ook weer? Heeft het Arctisch gebied een hoofdletter? Is nietsontziend aan elkaar? In het voetspoor van Wim Daniëls was het Wortel gelukt zijn publiek het vuur na aan de schenen te leggen met louter alledaagse woorden – of het moet die zwampvis zijn, die alleen in Suriname onder die naam bekend is.

De scores lieten zien hoe hoeveel moeite een dergelijke schrijfoefening nog vergt, ook van doorgewinterde ‘specialisten’. Na een onderhoudend optreden van de Eemnesser bard Wortel – na een zware operatie gelukkig weer gezond en goed bij stem – kwam juryvoorzitster Liesbeth Lemckert met het vonnis. Martha Ursem en Jaap Groeneveld moesten de tweede plaats delen met ieder 16 fouten. Erna Bosse behaalde met slechts 13 fouten een eclatante zege.

Ondanks een belabberde score bleef dicteetijger Bob van Dijk zijn vrolijke zelf

Slowfood

Bij het troepje dicteenomaden, vier man en één vrouw sterk, kwamen de beschamende scores hard aan. Bijna dacht Rein Leentfaar uit Middelburg nog als winnaar uit de bus te komen met 7 (ja, zeven) rode strepen, maar ondergetekende bracht hem een verpletterende slag toe met 6 fouten. Beide bejaarde heren jammerden over hun slecht functionerende gehoor; zo had ik slowfood verstaan als tofu en hun als een. Voor Leentfaar was dat aanleiding de organisatie achteraf per e-mail te bestoken met een reeks aanwijzingen over de juiste dictie, de exacte afstelling van de geluidsapparatuur en andere terechtwijzingen omtrent akoestiek en articulatie, naast zijn gebruikelijke vermaningen.

Hopelijk laat de charmante gastvrouw Kim Meussen zich door die klachtenregen niet weerhouden van een zesde editie in 2023. De teksten van Wortel en zijn optreden in de pauze verdienen een groot publiek in de aangename ambiance van het Huis van Eemnes. En een iets betere microfoon. Zou Niels Rood nog durven?