Een bijzondere dicteelocatie: de Drommedaris in Enkhuizen.

door Randy van Halen

Voor een rare hobby moet je soms iets over hebben. Daarom trotseerde ik op 11 februari een lange treinreis naar het verre, maar mooie Enkhuizen. De roemruchte Eemnesser taalkunstenaar en dicteeschrijver Gerard Wortel had een tekst gecreëerd die op deze mooie zondagmiddag op ons lag te wachten.
Aangezien ik nog nooit in Enkhuizen was geweest, en ik van veel mensen gehoord had dat het een leuk stadje zou zijn, besloot ik vroeg op de ochtend daarheen te gaan, en voorafgaand aan het dictee de toerist in eigen land te spelen. Het oude havenstadje staat vol met mooie historische gebouwen. Ook het Flessenscheepjesmuseum is grappig om te zien, en op een of andere manier kon ik me wel identificeren met de oprichter daarvan: dat was immers ook iemand met een bijzondere hobby.

Na een paar uur door de stad rond te hebben gezworven, begaf ik me naar de Drommedaris. Achteraf bleek ik al een aantal keer rond het gebouw – een voormalige stadspoort – te hebben gelopen, niet wetende dat hier een dictee zou plaatsvinden. Ik had verwacht dat de locatie iets groter zou zijn. Het was tijd om naar binnen te gaan.

Deelnemers luisteren naar de liedjes van Gerard Wortel

Smakelijk dictee
Daar zat de aanstichter van wat komen ging al op ons te wachten. Gerard Wortel was mij reeds bekend van het Eemnesser dictee van enkele maanden geleden, en daar liet hij al vallen dat het dictee van Enkhuizen als thema ‘eten’ zou hebben. En dat klopte: het extra bestuderen van woorden die gerelateerd waren aan eten, heeft zijn vruchten afgeworpen. Het smakelijke dictee was echter ook gevuld met woorden die er niets mee te maken hadden. Naast bakabana, pekingeend en gesauteerde T-bonesteak werden we ook gevoed met woorden als pateel, weinigzeggend en hippocampus. Het was in ieder geval niet voor iedereen appeltje-eitje.

Met name gedurende de eerste zinnen, toen voorlezer een microfoon gebruikte, was het soms niet lekker te volgen. De akoestiek van het oude gebouw zorgde voor een galm waardoor sommige woorden slecht of zelfs niet te verstaan waren. Toen hij na twee zinnen besloot de microfoon weg te leggen, was de tekst een stuk beter te volgen.

Amusement
In de dicteetekst kwam al naar voren dat we niet alleen zouden schrijven over eten, maar dat we ook een hapje te eten zouden krijgen. De amuse van zalm, ricotta en asperge heeft velen prima gesmaakt. Daarna onderhield ook meneer Wortel ons met zijn werk: we hebben geluisterd en gelachen om zijn gedichten, en met een grijns van oor tot oor meegezongen met zijn liedjes. Van reageerbuisbaby’s tot koeienstront, Wortel haalt zijn inspiratie uit de bijzonderste onderwerpen en brouwt er hilarische teksten uit. Dat was ook wel fijn om de tijd te doden, want de nakijkploeg liet nog even op zich wachten.

Bert Jansen (staand met blauw colbert) in de Drommedaris, hier nog met zijn oorspronkelijke heup.

Wat je van ver haalt …
Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat: het was tijd voor de prijzenuitreiking. Voor de ongeveer vijftien lokale deelnemers waren er drie prijzen beschikbaar: een jaar als ‘vriend’ van de Drommedaris, een kaartje voor een voorstelling naar keuze en een boek inclusief cd van Gerard Wortel.
De beste dicteeprofessional kreeg ook een prijsje, namelijk een bittergarnituur. Aangezien de bitterballen koud lagen te worden, begon de jury met de klassering van de dicteetijgers, waarvan er acht de reis naar Enkhuizen durfden te maken. De gedeelde derde plaats ging met zeven fouten naar Bert Jansen en Jeroen van Heemskerck Düker. De beste twee deelnemers moesten het langst reizen, maar het was niet voor niets: het zilver was voor mij, met vier fouten. De winnaar had slechts één foutje minder, en dat was Rein Leentfaar. Hij deelde zijn bitterballen met de rest van de deelnemers en liet ons snel achter: zijn traditionele portie friet lag al op hem te wachten bij de plaatselijke snackbar. Vervolgens kregen de toppers uit de regio hun prijzen. De beste local was zangeres Ingrid Kruyssen met 23 fouten.

Onfortuinlijk
Een van de deelnemers heeft helaas een paar dagen langer over de reis naar huis gedaan. Na het dictee zijn een aantal deelnemers in een lokale kroeg nog een drankje gaan drinken. Bij het verlaten van die tent zag Bert Jansen een afstapje over het hoofd, waar hij viel en zijn heup heeft gebroken. Na direct met de ambulance te zijn afgevoerd, heeft hij de volgende dag een nieuwe heup gekregen. Langs deze weg wil ik hem nogmaals heel veel sterkte en succes met het herstel wensen!
Het was jammer dat deze mooie dag met zo’n domper eindigde. Desondanks heeft het mooie en uitdagende dictee mij zeer gesmaakt. Volgend jaar is dit dictee de moeite en de lange reis meer dan waard.

Noot van de redactie: door een misverstand heeft dit verslag lang op de plank gelegen. Excuses daarvoor!