De Antwerpse aula vult zich met dicteeschrijvers.

door Herman Killens

Datum: 8 februari 2018, deuren om 18 uur, start om 18.30 uur.

Evenement: het Groot Dictee der Mensenrechten, de allereerste editie van een hopelijk lange reeks.

Locatie: de campus Spoor Noord van de AP Hogeschool in Antwerpen, dik twintig minuten stappen vanaf het Centraal Station, voorbij het Sint-Jansplein (lokaal beter bekend als ’t Chingchangsplein). Spiksplinternieuwe gebouwen met een mooie aula als strijdtoneel.

Organisatie: AP Hogeschool Antwerpen en Amnesty International Vlaanderen

Ontvangst: even zoeken naar de ingang (ah, aan de andere kant) en dan een warme welkom in de ontvangsthal met een streepje muziek van de studenten uit de lerarenopleiding voor het secundair onderwijs, optie Muzikale Opvoeding. De sfeer zit er meteen in.

Aantal deelnemers: ik tel er ruim een zestigtal (studenten, docenten en enkele dicteemigranten). En BV’s (zie verder).

Voorlezer: de in Vlaanderen zeer bekende stand-upcomedian en kletsmeier Geert Hoste. Dat het voorlezen van een dictee nog wat anders is dan een conference merken we algauw aan het ondoenbare usainboltritme waarmee de tekst afgeraffeld wordt. Samen met het overdreven articuleren van woorden als ‘uit-fa-de-de’ en ‘ge-de-le-te-te’ en enkele omissies en versprekingen toch een ietwat ontgoochelende voorleessessie. Maar hij heeft wel de lachers op zijn hand natuurlijk.

Presentator Sven Pichal interviewt zangeres Eva De Roovere. Haast haar Bart Cannaerts.

Presentator: Sven Pichal, een radio- en televisiemaker met enige renommee, denk maar onder meer aan het actualiteitsprogramma ‘Peeters & Pichal’ op Radio 1 en het consumentenprogramma ‘De Inspecteur’ op Radio 2. Vlotte en humoristische performance, felgesmaakt door het publiek.

Nog wat BV’s: onder meer zangeres Eva De Roovere (jaja die van ‘Fantastig toch’) en comedian Bart Cannaerts trotseerden moedig de gevreesde rodestreepjestsunami.

De tekst: een pareltje zonder meer – en zonder titel – van de hand van Sven Peeters, NT2-leerkracht van Encora (volwassenenonderwijs) en PEN-bestuurslid. PEN, heel  toepasselijk voor een dictee zie ik je zo denken. Maar PEN, waar de tekst over gaat, staat hier evenwel  voor Poets, Essayists and Novellists, een internationale schrijversorganisatie die zich inzet voor vrijheid van meningsuiting, samenwerking tussen schrijvers overal ter wereld en literatuur als intercultureel bindmiddel. PEN Vlaanderen heeft in Antwerpen een PEN-Schrijversflat ingericht waar buitenlandse auteurs kunnen verblijven die hun thuisland zijn ontvlucht omwille van censuur en bedreigingen. Ik had van die schrijverslocatie nog nooit gehoord, maar zeker nu bijvoorbeeld in Turkije zoveel kritische journalisten vervolgd en opgesloten worden onder het mom van terrorisme en vijandschap tegen de staat, is dit toch wel een eyeopener.

De schrijfkramp: tot achter mijn oren. Niet te doen dat tempo. En veel te lange tekst. Hopelijk heb ik geen woorden overgeslagen. En voor de ontcijfering van mijn geschrift zullen er Lineair A-specialisten moeten bijgehaald worden …

Deelnemers bespreken de dicteetekst na afloop.

De evaluatie: jammer van de storende foutjes in de tekst (onder meer *Gideonsbende, *à la carteresidentie, *anti-patriot). Ook wordt er nogal kwistig met hoofdletters gestrooid. Die lijken mij voor het merendeel logisch, maar of ze allemaal 100% afdwingbaar zijn is weer een andere vraag (voorbeelden: Volksrepubliek Joegoslavië, Stad aan de Stroom).

Pauze: met een gratis drankje aan de Oxfam-fairtradebar. Een wit wijntje om het succes van de Tournée Minérale te vieren …

Muzikaal intermezzo: een geslaagd optreden van Cézanne Van de Voorde (met begeleidend duo), leerlinge aan de Hogeschool en deelneemster aan The Voice van Vlaanderen. Inclusief de slappe lach tijdens een meezinger, waarom niet. Sympathiek groepje.

De catering was prima verzorgd in Antwerpen.

De jarige: de jongste deelnemer, 13, krijgt een verjaardagstaart aangeboden onder de tonen van ‘Happy Birthday to you’ door Cézanne en de hele zaal. Hij was wel voorbereid: hij had koekjes mee voor iedereen!

De uitslag: het gemiddeld aantal fouten ligt op … 89. We herhalen: negenentachtig. Oeps. Dat is veel, erg veel. Op plek drie eindigt (de ondertussen al vertrokken) Frans Van Besien met 28 fouten. Op nummer twee primus inter pares Robert Joosen met 23 stuks. En joepie, ik verover toch wel een klein beetje verrassend maar vooral met een onverwachte straat voorsprong de oppergaai met 15 streepjes op mijn blad. Apetrots: mijn 22^ste zege is er eentje om in te lijsten. Ook opvallend: de Zeeuwse fulltimetopspeller Rein Leentfaar haalt dit keer zelfs het podium niet (31 f).

De correctie: streng maar rechtvaardig. Volgens de tekst moeten er 2 streepjes in een samenstelling: dus volgens de jury ook meteen 2 fouten. Twee keer ‘PEN-schrijversflat’ met kleine s: idem dito. Samen met de bovenvermelde foutjes in de tekst loopt de score zo natuurlijk wel heel snel op. Maar de jury is baas, zo hoort het.

Sven Pichal reikt de tweede prijs uit aan Robert Joosen.

Algemene evaluatie: een goede organisatie, een sfeervol evenement, attractief met de BV’s erbij, hopelijk een blijver in Dicteeland. Een dikke proficiat voor AP Hogeschool en Amnesty International Vlaanderen. OK, wel nog enkele typische beginnersfouten wegwerken. Ondertussen hebben enkele zelfverklaarde dicteecracks overigens voorgesteld om volgend jaar de dicteetekst te leveren, en de organisatoren hebben daar wel oren naar. Wordt vervolgd.

Afsluiter: nog een slottoespraak van Rik Vereecken, voorzitter van Amnesty International Vlaanderen. Die verschijnt met handboeien, als verwijzing naar de opgesloten en gemuilkorfde schrijvers. Hij vertelt enkele pakkende reallifeverhalen. Iedereen luistert … geboeid toe. Je kan een schrijfpen horen vallen.

En morgen: na dit mild kritische stuk toch maar best even polsen of er nog plaats is in die PEN-Schrijversflat?

[Noot van de redactie: de naam van de fotograaf kon niet worden achterhaald]