Een overzicht van de zaal te Kampen in 2014

door Pieter van Diepen

Gekkenwerk, met dit weer, dacht Leo Schelhaas, toen de Rotaryclub Kampen in 2008 een bottertocht op het IJsselmeer organiseerde. Maar het liep goed af. Net als het derde Dictee van Kampen.

Gekkenwerk, met dit weer, dacht ik, toen ik op 29 januari 2015 naar de trein fietste om naar Kampen te gaan. Daar werd alweer de derde editie van het Dictee van Kampen gehouden, net als de beide vorige keren van de hand van good old Leo Schelhaas, en net als de vorige keren georganiseerd door de plaatselijke Rotary. Er was sneeuw voorspeld en NS had uit voorzorg vast wat treinen geschrapt. Maar ik nam uit voorzorg een trein vroeger dan strikt noodzakelijk – als pensionado heb ik immers alle tijd – en ik was keurig op tijd in Kampen. Jammer dat in de trein van Zwolle naar Kampen alleen maar “U bevindt zich in de stoptrein naar Kampen” werd gezegd, en niet zoals vorig jaar “Deze trein stopt te Kampen.”

De opbrengst van het dictee ging zoals gebruikelijk naar een goed doel. Deze keer was dat de Voedselbank. Wim Vos van de Voedselbank legde uit dat er een duidelijke relatie was met laaggeletterdheid: die komt onder hun doelgroep nogal eens voor. En daar willen ze samen met de Rotary wat aan doen.

Vervreemding à la Schelhaas
Leo Schelhaas, classicus en (ongetwijfeld strenge) oud-leraar, had weer een fraai stuk werk geleverd. Niet, zoals in 2014, een boutade over die vermaledijde spellingregels, maar Leo zou Leo niet zijn als hij niet iets anders zou vinden om zijn gal over te spuwen. In ‘Virtuele vervreemding’, een prachtig verhaal boordevol klassieke dictee-instinkers en heel originele vondsten, schetst hij de voordelen van de huidige alleszins geavanceerde technologische vindingen die er immers voor zorgen dat de mens anno Domini 2015 (verplicht te schrijven als A.D. tweeduizend vijftien) kan leven als God in Frankrijk. Daartegenover stelt hij de onwelkome keerzijde van louter luieren, die adipeuze patiënten kweekt met obesitas en corpulentie, waar slechts één remedie tegen is: de eigentijdse aberratie van het bezoeken van fitnessstudio’s. Nee, ik zie Leo dat niet doen.

Winnaar Wil Kronemeijer

Onnavolgbaar
Het dictee werd voorgelezen door gedeputeerde Bert Boerman. Nota bene op zijn verjaardag. Hij werd door de Kamper goegemeente spontaan toegezongen. Boerman las vlot voor – in het begin iets té vlot – en het was daardoor snel klaar. De deelnemers keken hun eigen werk na, met een daartoe verstrekte rode pen. Het is een manier, maar er zijn betere. Leo besprak de tekst weer op de van hem bekende onnavolgbare, soms ook nauwelijks verstaanbare wijze. Daarna nam de jury de werkstukken met de minste fouten nog eens grondig door.

Van de ongeveer 75 deelnemers had Wil Kronemeijer het er het best van afgebracht. Met slechts twaalf fouten won hij de fraaie pennenset, geschonken door de plaatselijke boekhandel Bos. Bij de teams won het team van het Taalpunt, van de bibliotheek. Er was ook een categorie ‘professionals’, ingesteld nadat men in 2014 een beetje was overvallen door de deelname van het team De Spraakmakers, een gezelschap doorgewinterde dicteetijgers. Maar deze keer was er maar één. Ik. Ik had geen fouten.

Gekkenwerk
Gekkenwerk, met dit weer. Maar het liep goed af. Niet alleen een nulfouter, maar ook nog thuisgekomen. Ik zal u niet vermoeien met een heel verhaal over de door sneeuw geteisterde terugreis, ik volsta met één detail: in Zwolle miste ik nét de intercity naar Utrecht, die alleen in Amersfoort stopt. Toen nam ik de sprinter naar Utrecht. Wel, ik kan u zeggen, die sprint helemaal niet. Die stópt overal. Veertien keer …