Op z’n zachtst gezegd verrassend was de eerste plaats van Jeroen van Heemskerck Düker – ik dus – in het Groot Dictee Ridderkerk, dat vrijdagavond 8 maart plaatsvond. Als gast van Rein Leentfaar was ik afgereisd naar het Farel College in Ridderkerk. De dicteereus sponsorde niet alleen mijn deelname, maar trakteerde ook op een ‘kleine Bram’, de Zuid-Hollandse variant op de Febofriet. Het was dus met gemengde gevoelens dat ik aan het eind van de avond het podium besteeg. Hoewel mijn eerste plaats terecht was, moet het wegvallen van Rein uit de gehele top drie toegeschreven worden aan een niet vlekkeloos werkende correctieploeg. En dat voelde toch niet helemaal lekker.
In de drieduizend dicteewoorden van Onze Taal had auteur Elske Kaptein haar inspiratie gevonden. En samen met haar broer had de docente Nederlands een tekst gebrouwen, die dankzij de overbekende bron niet bijzonder moeilijk was. RTL-nieuwslezer Antoin Peeters las het dictee op excellente wijze voor aan de zaal met ongeveer 70 overwegend lokale deelnemers. Binnen een half uur was het bekeken. De organiserende Rotaryclub had gezorgd voor een stoet aan Farelscholieren, die de dicteeschrijvers prima bedienden.
Helaas stelde de behandeling van het dictee tijdens het corrigeren enigszins teleur. De auteur ging niet in op het hoe en waarom van orthografische buitenissigheden. Op die manier blijft de Nederlandse spelling ten onrechte voor veel mensen een duister doolhof, opgetrokken door kwaadwillende drilmeesters. Ook de prijsuitreiking bracht nogal wat verwarring teweeg. Anders dan vooraf meegedeeld, waren er slechts twee prijzen: een voor de beste score en een voor degene met het hoogste sponsorbedrag. Die laatste werd gewonnen door Marion van Wijngaarden. Gelukkig werden de nummers twee en drie, Frans Van Besien (zes fout) en Pieter de Vlaam (14 fout), wel genoemd. Achteraf bleek Rein Leentfaar met vier fouten op de tweede plek te zijn beland.
Zo eindigde een goed georganiseerde en gezellige avond in geroezemoes, al vatte Rein Leentfaar de chaotische jurering luchtig op. Maar ach, de stichting ORAS – schrijfwijze staat ter discussie – is tienduizend euro rijker en ik kon thuis een goede entree maken met een flink boeket en een dinerbon voor twee. Dat smaakt naar meer.
Foto’s: Otto Goedhart, Omito.nl