Een deel van de zaal in Breda, met Rien Wisse (links vooraan), Randy van Halen (rechts vooraan) en achter hen Robert Joosen met zijn vrouw Hilda Janssens.

door Randy van Halen • foto’s: Huib Boogert

We gaan even terug naar 2015: enkele maanden na mijn overwinning bij het Groot Dictee op de televisie, besloot ik eens op internet te zoeken naar andere dicteewedstrijden in het land. Toevallig werd er enkele weken daarna een in Breda gehouden. Hoogmoedig als ik was, besloot ik daar mee te doen en ik ging al bijna ervan uit, dat ik de winnaar zou zijn. Tot ik daar aankwam en geconfronteerd werd met het fenomeen ‘dicteetijgers’… Ik maakte slechts een paar fouten minder dan de lokale winnaar en in de tijgerklasse ging ik glorieus ten onder. Als poedelprijs kreeg ik een boek mee naar huis.

Nu zijn we een jaar verder. Nog altijd doe ik vol plezier mee aan dictees, maar nu ik weet wie mijn concurrenten zijn, schat ik over het algemeen mijn kansen iets realistischer in. Woensdag 16 maart is de dag dat wederom het Groot Roparun Dictee wordt gehouden; het is al de vijfde editie van dit schrijffestijn. De inschrijfkosten van tien euro zijn bedoeld om een team dat meedoet aan de Roparun te steunen: een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam, waarvan al het sponsorgeld ten goede komt aan goede doelen die iets doen voor mensen met kanker. Net als vorig jaar is de tekst geschreven door Otto Knitel, en wordt het dictee voorgelezen door Yvonne Né.

Yvonne Né las het dictee voor.

Eigennamen
De grote afwezige dit jaar is Rein Leentfaar. Vorig jaar was hij een van de winnaars: zelfs een barragezin kon niet uitmaken wie de winnaar was. Hij, Huib Boogert en Rien Wisse hadden het dictee volledig foutloos gemaakt, en na de shoot-out hadden Leentfaar en Boogert nog steeds evenveel fouten. Wie dit jaar de winnaar is, dat moet deze spannende avond in het Stedelijk Gymnasium nog uitmaken.
We worden naar een collegezaal gestuurd, en daar zitten jury, schrijver en voorlezer al klaar. Op de diapresentatie worden, om de ‘mensen van buiten’ niet te benadelen, enkele eigennamen van lokale plaatsen en bedrijven genoemd, met wat uitleg erbij: deze zullen voorkomen in het dictee, maar als je ze fout schrijft, worden ze niet als fout aangerekend. Vervolgens is het tijd om onze hersenen aan het werk te zetten. Yvonne Né vliegt in hoog tempo door de tekst heen, en met name in het begin wordt regelmatig gevraagd of ze het iets langzamer kan doen. Niet iedereen kan immers woorden als kwintessens, kooldioxide-emissies of achenebbisj zonder na te denken oplepelen.

Dicteeauteur Otto Knitel

Foutloos
Aan het einde worden de dictees aan onze buren gegeven: we mogen elkaars dictees nakijken. Dit gaat erg goed; de tekst was degelijk opgesteld en er zaten bijna geen woorden in waarover discussie mogelijk was. Ook qua niveau was het dictee goed te doen: achteraf zei Rien Wisse dat een beetje dicteetijger dit dictee wel foutloos zou moeten kunnen maken.
Onze nakijkopdrachten worden nogmaals gecheckt door de jury, en we worden naar beneden gestuurd, waar koud bier ons staat op te wachten. Hoewel wij het grootste werk al hebben verricht, heeft de jury toch nog een uur nodig tot de prijzen kunnen worden uitgereikt.

Van links af: Christiane Adams, Monique de Bruijn en Robert Joosen

Prijzen
De winnaars blijken geen verrassing: in de klasse van de liefhebbers gaat Monique de Bruijn er, net als vorig jaar, met de hoofdprijs vandoor. Bij de dicteetijgers, of de cracks zoals ze hier worden genoemd, wint Robert Joosen, die de tekst inderdaad foutloos heeft gemaakt. Hij wordt op de voet gevolgd door Christiane Adams en Rien Wisse, voor wie het een thuiswedstrijd was: zij hebben beiden twee fouten gemaakt. De gedeelde derde plaats is voor Huib Boogert en mij, met drie rode streepjes op ons papier.

Er worden veel prijzen weggegeven: de beste vijf van iedere klasse mogen naar voren komen om een prijs uit te zoeken. Ze konden kiezen voor een stadswandeling met gids, een boek of een lunch in een vijfsterrenrestaurant dat binnenkort geopend wordt. Ik pak een boek en ga tevreden huiswaarts, nadat ik me aardig heb gerevancheerd voor de wanprestatie van vorig jaar.