Voorafgaand aan het achtste Groot Dictee van het Agnieten College had havo/vwo-leerlinge Maureen van Dijk niet veel fiducie in een grootse prestatie. Dertig fout, schatte de bedeesde schone. Haar verwondering kende geen grenzen toen zij diezelfde avond van 11 november het podium mocht beklimmen om de tweede prijs in ontvangst te nemen. Zij had 26 fouten gemaakt. Alleen Mark Veldhoen maakte er eentje minder. De derde plek ging naar Maurice Hooikammer (27 fout). Alle winnaars komen uit klas 3D van de brede havo/vwo-onderbouw die deze school biedt.
Maureen was samen met zo’n zeventig medeleerlingen ’s avonds naar haar school in Wezep gekomen om zich te onderwerpen aan een helse spellingproef. Direct na het voorlezen van de eerste alinea steeg in de volle zaal een rumoer op, waarin ongeloof, verbijstering en hilariteit om voorrang streden. Die alinea loog er dan ook niet om: ‘Wij leven in een tijd waarin onze ogenschijnlijk onbezorgde jongeren tweeten, whatsappen en met Facebook hun geëtaleerde gedachtegoed verspreiden via smartphoneapplicaties, onderwijl in uggs of Timberlands, of anderszins modieus, flanerend in de gangen van de school.’ Schrijf dat maar eens foutloos op.
Categorieën
Ook in de daaropvolgende zes alinea’s spaarden de auteurs niemand. Ook niet de ouders van de leerlingen, die in een aparte categorie deelnamen in de hoop op een veel betere score dan hun kroost – en een mooi prijsje natuurlijk. Die betere score kwam er, zij het met de hakken over de sloot: drie ouders maakten elk 24 fout, slechts eentje minder dan de beste leerling. Maar de prijs liepen zij mis, want de organisatie vond een barrage niet nodig. Een hoofdprijs was er wel voor René Dijkgraaf, die deelnam in de derde categorie, de ‘mensen van buiten’. Hij maakte met twee fouten – beide in eigennamen – zijn reputatie van dicteetijger helemaal waar. In deze groep werd ik zelf, Jeroen van Heemskerck Düker, tweede met vijf fout; oud-leerling Alissa Seijbel veroverde met 15 fout de derde plaats.
Voorbeeldig
Mede dankzij die indeling in categorieën was het een fijne dicteeavond. Ook de verzorging was goed in orde. Er was koffie, thee en frisdrank; leerlingen serveerden in de pauze heerlijke hapjes. En het dictee zelf werd vlot en zonder verstoringen afgewerkt, wat opmerkelijk genoemd mag worden in een zaal vol pubers, die niet allemaal geheel vrijwillig op waren komen dagen. Zij gedroegen zich voorbeeldig. Het evenement vormde de opmaat voor de eindejaarsactie, waarmee geld wordt ingezameld voor kankeronderzoek in het Antoni van Leeuwenhoekhuis. Alleen al deze avond bracht bijna zeshonderd euro op. Een mooie traditie, daar in Wezep.
Foto’s: Wilfred van Norel
Mooi, René!
Leuk compliment voor jou en voor ons Jeroen!!
Nog even mieren … eh, eten, zal ik maar zeggen: Anthony van Leeuwenhoekhuis? Dat kankeronderzoek vindt ongetwijfeld plaats in het zíékenhuis, dat volgens mij Antoni van Leeuwenhoek heet. (Op het internet vind je overigens Anton, Antoni, Antonie, Antony en nu dus ook Anthony …)