De liefhebbers bijeen in de sfeervolle huiskamer van Bert Jansen

door Lizi van Vollenhoven

Wat is er interessant aan het getal 35.200? Is het het heilige getal? Het getal van de duivel? Het ludolfiaanse getal, het getal van Avogadro, Euler of het beest? Neen, het is het (geschatte) aantal woorden dat de BeNeDicteeërs in totaal in de afgelopen zeven jaar goed hebben gespeld bij hun huiskamer- en online dictees. Daar staan dan weer 16 duizend fout gespelde woorden tegenover.

Hoe ik hierop kom? Zaterdag jongstleden werd het tachtigste BeNeDictee gehouden. Elk dictee goed voor tachtig woorden. Oftewel 6400 invulwoorden, die geschreven werden door ongeveer acht deelnemers per keer, wat weer neerkomt op 51.200 geschreven woorden. Met ook weer een schatting, die slechts ingegeven wordt door mijn eigen gevoel, werden gemiddeld ongeveer 55 van de tachtig woorden goed gespeld. En dat komt dus neer op 35.200 woorden. En dan zeggen ze nog dat iemand meestal óf goed kan rekenen, óf goed kan spellen. Ha! Klopt niks van.

Uitvaartrituelen

Hoe dan ook, deze heugelijke gebeurtenis vond plaats in Bussum, bepaald geen negorij, ten huize van Bert Jansen. Het is altijd al een genoegen om in zijn mooie huis met glas in lood te vertoeven, en zelfs de afwezigheid van chihuaha’s deed daar nauwelijks afbreuk aan. Wel zorgden de buien en wegwerkzaamheden voor chaos op de A12, waardoor Dian maar liefst twee en een half uur had gedaan over de negentig kilometer die ze moest afleggen. Maar toen ook zij eenmaal binnen was, klonk het nihil obstat voor de start van het dictee.

René Dijkgraaf, Herman Killens en Frank Denys buigen zich over de tekst.

Als eerste was daar het dictee van Bert Jansen. Ditmaal had hij zich verdiept in uitvaartrituelen vanaf het laatpaleolithicum in verschillende culturen. Mummificeren, weduweverbranding, cryoniseren in een dewarvat, cremeren en de levaje passeerden de revue. Ook woorden uit eerdere dictees (Deux-aesbijbel, jaquemarts, oemma, Krethi en Plethi), zagen we terug. Werden ze ditmaal dus goed geschreven? Helaas, bij mij toch weer niet allemaal.

Uiteindelijk waren Rein Leentfaar, Herman Killens en Birgit Kuppens de winnaars bij dit eerste dictee, met respectievelijk 70, 65 en 61 goed geschreven woorden. Hulde!

Nog moeilijker

Daarna was het tijd voor het smörgåsbord. In afwezigheid van Berts betere helft Christl Kop nam Trui Gonnissen de honneurs waar om Jut en Jul te voorzien van eten en drinken. Niet geserveerd op famille-roseservies, geen gravlax of troeboek, maar wel heerlijke broodjes met allerhande beleg en quiche. Geen cichorei, maar fatsoenlijke koffie of thee. Aan de gemilesimeerde wijnen begonnen we nog niet, en chateau migraines waren er natuurlijk niet.

Ontbijt!

Helaas moest Jacques Bettelheim, die tussen het flyeren door gelukkig weer een keer bij een dictee aanwezig was, na dit noenmaal de pleiterik maken in verband met belangrijke bezigheden elders. Maar niet dan nadat hij het middagdictee had ingezien en ons bezwoer dat dat nog veel moeilijker was dan het dictee van de ochtend. Dat beloofde wat!

Herman Killens had voor zijn dictee onze oude vriend XA4 uitgenodigd, Xavier. Dit keer moet hij, bewoner van planeet Goebezig, iets halen op onze aarde, wat op zijn planeet niet bestaat: kunst. En dan bij voorkeur verschillende soorten. Hij reist dus oerend hard langs de geplutode Pluto en Janneke Maan, om ter hoogte van het Oostblok, aangevallen te worden door onder andere kalasjnikovs. Verkeerde Wagner, foutje, bedankt. Met bouwkunst heeft hij meer geluk, en hij transmoleculeert weliswaar niet de Taj Mahal, maar wel de scheve toren van Pisa naar zijn ruimteschip. Muziek gaat vervolgens toch ook goed: The Rolling Stones zijn ook voor ze het zelf doorhebben, halje travalje, binnen boord. Ook een poster van een it-girl in een ieniemieniemini-jurk, het schilderwerk De Rechtvaardige Rechters van Van Eyck en de David van Michelangelo vinden hun weg in die richting. De echte buit is echter een literair hoogstandje dat hij ergens in de buurt van de Gooise meren vindt. De dicteetekst van Bert.

Uiteindelijk bleek dit dictee toch net iets beter te zijn gemaakt dan het eerste, met 27,7 versus 29,5 fouten, gemiddeld. Topscoorders waren ditmaal Frank Denys (55 goed), Rein Leentfaar (59 goed) en, tada!, Birgit met 61 goed gespelde woorden. Haar eerste keer goud, bravo!

En toen was het dan toch tijd voor de nazit. Bij de niet-aflatende regen en grauwigheid buiten was het binnen des te gezelliger. Op naar de volgende tachtig!