Tekst en foto’s: Huib Boogert
Hij droeg zijn lot als een man, maar leuk was het niet voor hem: wethouder Albert de Bruijn van de gemeente Oostburg wilde graag meedoen met het Leentfaardictee in Breskens, zaterdag 2 mei 2015. Dan kon hij gelijk de prijzen uitreiken. Wat hij niet wist, was dat zijn secretaresse hem in haar argeloosheid had opgegeven voor de categorie specialisten. “In welke categorie wil Albert meedoen? Aanvangers, liefhebbers of specialisten?”, had organisator Rein Leentfaar haar gevraagd. Het pleit voor het blind vertrouwen in haar wethouder, dat ze antwoordde: “Och, doe maar specialisten …”.
Dat heeft Albert de Bruijn geweten. Van de honderd extreem moeilijke invulwoorden schreef hij er 52 fout. Hij werd moeiteloos recordhouder. Maar zoals gezegd, hij droeg zijn lot met bourgondische opgewektheid. Zijn secretaresse mag blijven. De wethouder hield zowaar een gloedvol pleidooi voor de Nederlandse taal. En met een vriendelijk woord en een lachende tronie reikte hij na afloop de prijzen uit aan de winnaars-met-minder-fouten.
Moeilijkheidsgraad
Het Dictee van Breskens, dat dit jaar zijn achtste editie beleefde, is sinds jaar en dag de solovoorstelling van dicteezwaargewicht Rein Leentfaar en zijn (voorlezende) echtgenote Hanneke. Plaats van handeling doorgaans: een bijzaal van de protestantse Ontmoetingskerk in het dorp, waar Hanneke lange tijd predikante was.
De deelname in Breskens is nooit overdadig, de moeilijkheidsgraad daarentegen wél. Voor de acht aanvangers en de tien deelnemers in de liefhebbersgroep was de ‘schadequote’ nog beheersbaar, maar de tien specialisten (van wie de meesten traditioneel uit Vlaanderen komen) kregen het flink voor de kiezen, met typische Leentfaarbegrippen als stoppy, wheelie, cheiloschisis, wiiitis (sinds 2008 in VD), sjaukelen, expogee, ‘op en tenden’. Nóg moeilijker: tsadiek, qualy, tarboesjen, cobbler-marccocktail en aiossen (meervoud van aios: artsen in opleiding tot specialist).
Op sommige momenten hadden de Vlamingen wat voordeel met uitdrukkingen die bij hen gemeengoed zijn, zoals chichi madam en helaba. Maar ja, anderzijds moesten de Vlamingen velours d’Utrechtse schrijven en het Indonesische woord teloh. Geen dagdagelijkse kost voor ze …
Prijzenverdeling
Alleen bij de aanvangers bleven de prijzen in Breskens: eerste werd Reggie Corijn, tweede Selma Hooijberg en Lea de Vilder behaalde het brons. Ze maakten achtereenvolgens 10, 13 en 14 fout. Bij de liefhebbers won een Vlaming, medicus Jan Deroover. Hij maakte 14 fout. Zijn runners-up eindigden gelijk met elk 16 fouten. Na een shoot-out redde de Groningse arts en dicteeauteur Bob van Dijk de Nederlandse eer met een mooie tweede plaats, de Vlaming Kevin Willems eindigde op drie. Arjenne van Wijngaarden werd vierde, met 18 fout.
In de gelederen van de specialisten regende het fouten. Winnaar Robert Joosen uit Kalmthout maakte er slechts acht, maar achter hem ontrolde zich een massacre: Herman Killens scoorde 16 fouten, Christiane Adams 17. Beste Nederlander was Huib Boogert (vierde, met 23 fout). Achter hem finishten ‘in het rood’ Eftimios Tsokos en Birgit Kuppens (25 fout), Bert Jansen en René Dijkgraaf (ex aequo op de zesde plaats met 26 fout), Raf Coppens (28 fout), Jaak Hoedemakers (35 fout) en, och gut, de dappere en onverstoorbare Albert de Bruijn met 52 fout.
Kleine correctie: Birgit ontbreekt in de specialistenrangschikking (5de – 25 f).
Leuk verslag, twee details: de wethouder heeft bewust zelf gekozen voor de specialisten. Ik had hem eerst zelf bij de liefhebbers gezet; ook Kevin Willems is een Vlaming …
Navraag leert dat Kevin Willems uit Brugge komt …
Als doorwinterde liefhebber vond ik het specialistenijs zeer glad. Toch had ik gevoel dat ik redelijk overeind bleef en nauwelijks na het peloton arriveerde. Het geeft de burger moed.
Oeps … het gevoel, woordje vergeten.
Vet genoten, “gewonnen van een Belg” (sorry, heer Kevin) en inhoudelijk leuke tekst (daar hoor ik nog niemand over: verslag van Reins aanwezigheid bij De Grote Van Dale Memorial Soiree te ‘s-Gravenhage, welke stad als zodanig overigens niet meer bestaat maar gewoontjes Den Haag moet heten …).
Smaakt naar meer, zeker nu ik weet dat Rein mogelijk bij editie numero X halt gaat houden.