Lizi van Vollenhoven (2e van links) applaudisseert voor Henk Tetteroo (rechts)

door Lizi van Vollenhoven

In de openbare bibliotheek van Delft (DOK) werd op 19 maart het Delfts Dictee georganiseerd. Het was een goededoelendictee dat de bibliotheek op touw had gezet samen met de Soroptimistenclub Delft. Het goede doel was Het Taalhuis, een informatiepunt in DOK Voorhof, voor iedereen die (beter) Nederlands wil leren en voor ouders die hun kind graag zouden willen voorlezen. De tekst was van Trude Gerritsma van boekhandel De omslag, met als titel: Bij ons in de familie.

Bij binnenkomst konden de deelnemers luisteren naar muziek van het trio (door omstandigheden deze avond een duo) Pienza en netjes op tijd ging het evenement van start. Ik heb het aantal meeschrijvers niet geteld, maar ik schat dat het er ongeveer vijftig waren: goedbezocht dus, deze avond. Na een inleidend praatje en de spelregels kon het dictee beginnen. Voorleesster was Jessica, medewerkster van DOK, en zij was zonder meer de duidelijkste presentatrice die ik bij dictees ben tegengekomen.

Luid protest

Het was een vriendelijke, niet-pretentieuze tekst, niet te moeilijk, niet te makkelijk, over een famille nombreuse die ter gelegenheid van Koningsdag een muziekstuk componeert. Na het dictee volgde een korte pauze, waarna de deelnemers een rode pen kregen om het werk van een ander na te kijken. Al snel bleken de spelregels van het begin niet helemaal eenduidig, maar dat leidde bij slechts één deelnemer tot luid protest. De getergde jury maakte korte metten met zijn gesputter.

Voor ergonomie was de aandacht beperkt in DOK

Voor de einduitslag maakte het protest niet uit: de boze appellant – die volgens een lokale krant het Zeeuwse heeft verruild voor Apeldoorn, tot hilariteit van zijn kennissen – had exact dezelfde twee fouten als nummer 2, de inmiddels van meerdere tv-evenementen bekende Randy van Halen. Het duo deelde dus de eerste plaats. De eveneens gedeelde tweede plaats ging naar oud-docent Nederlands Henk Tetteroo en ondergetekende. En omdat ik mijzelf, net als de nummers 1, tot de dicteetijgers reken, kan ik slechts buigen voor iemand die zich niet suf studeert op dicteewoorden en desondanks maar vier fouten maakt. (Misschien moet ik ook maar eíndelijk eens leren dat djembé met een d begint; per slot van rekening kwam dit woord wel vaker voor in dictees! De prijs ging, heel terecht, naar de oud-docent.

Kleine k

Wat waren de struikelblokken? Nou, er zaten er genoeg verstopt in de tekst: één adoptief- en één pleegkind, pianoforte, koningsdagviering (met een kleine k), Technische Universiteit Delft (met hoofdletters), viola da gamba, ad-hocbeslissing, b-mineur, kakofonie … Het grootste probleem bleek “bis, bis” te zijn. En dan uiteraard niet het woordje bis zelf, maar het blijft een vraag in hoeverre de aanhalingstekens in de context van de zin verplicht konden worden genoemd.

De opbrengst van het dictee bedroeg ongeveer 350 euro. Prima, maar ik had het Taalhuis en de organisatoren echt veel meer gegund; uit ervaring weet ik hoeveel werk het is zo’n evenement te organiseren. Het was in elk geval een leuke avond, en wat mij betreft luidt de aansporing voor volgend jaar: bis, bis!