3 reacties

1. Ha die Jeroen, daar ben ik weer met mijn gezeur. De officiële naam van tantebetjestijl is toch niet anakoloet? Het zijn toch gewoon allebei officiële namen voor weliswaar verwante, maar toch verschillende taalmisbaksels? Tantebetjestijl, zegt Van Dale, is “onbeholpen, slechte stijl”, maar gelukkig verbijzondeert VD dat nog: “m.n. foutieve inversie”. Want dat is het kenmerk van de tantebetjestijl (“Wij gingen om acht uur weg en moesten wij nog hard lopen om de trein te halen”). Een anakoloet is m.i. iets heel anders, geen foutieve inversie en ook niet ‘onbeholpen, slechte stijl’ in het algemeen. Al neigt Van Dales omschrijving daar wel naar: “onregelmatige woordschikking, zin die niet ‘loopt'”. Ik heb op de middelbare school geleerd dat een anakoloet een zin is die is ontspoord, in die zin dat hij, doordat er bijzinnen in worden gebezigd die je het zicht op de hoofdzin benemen, niet correct wordt afgemaakt. Bijvoorbeeld de zin: “Een anakoloet is een zin die is ontspoord, in die zin dat hij, doordat er bijzinnen in worden gebezigd die je het zicht op de hoofdzin benemen.”

   • Volgens mij heb je half gelijk. Elke anakoloet is een tantebetjezin, maar niet elke tantebetjezin is een anakoloet. In elk geval is je constatering dat de twee termen niet onderling inwisselbaar zijn correct. Als ik zin heb, maak ik er een andere zin van.

2. Bij Pieter: verbijzondeert — > verbijzondert.