Geamuseerd publiek tijdens de welkomstspeech van Bob Zevering

door Jeroen van Heemskerck Düker

In het rustieke Abcoude is een dictee niet iets om je nerveus over te maken. Welnee, ben je gek, je wandelt op een donkere decemberavond naar hotel De Witte Dame en laat je onthalen door de organiserende Lionsclub. Die heeft alles weer piekfijn op orde: de petitfours van bakker Both, keurige fotomodellen die de koffie uitserveren, warme choco – ‘Scheutje rum? Doen we’ – en bovenal: alle bekenden uit het dorp. Tuurlijk, er moet een dictee worden geschreven, maar de winnaars staan al zo’n beetje vast. Al vijf edities lang strijden twee dorpsgenoten om de eerste prijs, gewone stervelingen komen er niet aan te pas. Het is alsof je gaat spelen in een land waar iedereen meer dan genoeg knikkers heeft.

Die relaxte houding bepaalt de sfeer in het Utrechtse dorp, dat dankzij de ligging onder de rook van Amsterdam-Zuid een opvallende meerderheid van BN’ers kent. Ook dat heeft zijn weerslag op het oergezellige Abcouder Dictee. Vorig jaar was het mediastem Jeroen Kijk in de Vegte die de tekst cachet gaf; daarvoor waren het onder meer Patrick Lodiers, Peter van der Vorst, programmamanager van RTL en zijn buurman, acteur Bartho Braat. Voor deze zesde editie was Eva Jinek uitgenodigd, de koningin van de praatprogramma’s. Voordat zij zou gaan beginnen aan een nieuwe talkshow bij de publieke omroep, wist dicteeorganisator Bob Zevering de innemende presentatrice te strikken voor een klusje in haar nieuwe domicilie.

Sfeervol

De Lionsclub Abcoude-Baambrugge weet het evenement al vanaf de eerste editie in 2016 in recordtempo stijf uit te verkopen. In een week tijd waren ook voor deze zesde editie alle honderd plekken bezet. Gelukkig houdt Zevering altijd ruimte voor het ploegje dicteenomaden, dat steevast in wisselende samenstelling op komt dagen. Net als de tientallen dorpsbewoners worden zij gelokt door de levendige sfeer, maar niet minder door de kwaliteit van de dicteetekst. Elk jaar presenteert de auteur – zelf neerlandicus en taaltrainer – een aantal uitdagende alinea’s die ook de ervaren schrijvers genoeg hoofdbrekens bezorgen. Afgezien van een enkele Zeeuw, maar daarover later.

Zevering presenteert de cheque voor het Taalcafé. Achter hem kijkt Eva Jinek toe.

Onlangs veranderde het sfeervolle hotel De Witte Dame, gevestigd in het oude station van het dorp, van eigenaar. En dat betekent upgraden, dus het evenement voor het goede doel werd dit jaar verbannen naar de nabijgelegen dependance. Dankzij de goedgeluimde batterij deelnemers bleef de sfeer uitstekend. De flessen wijn en water werden opengedraaid en Eva Jinek kon redelijk op tijd beginnen aan haar beproeving. Dat viel om de drommel niet mee. Een zware trainingmiddag met Bob Zevering ten spijt, bleef de presentatrice struikelen over het tempo en uitspraak. We zullen het maar toeschrijven aan haar wieg die niet in Nederland stond, maar in de Verenigde Staten. Jineks onweerstaanbare charme maakte veel goed.

Luchtig

Weinigen bekreunden zich om uitspraakfoutjes of om onbegrijpelijke woorden als encefalisatiequotiënt, löyly of het respiratoir syncytieel virus. De geamuseerde deelnemers schreven de 57 invulwoorden naar beste vermogen op en hielden de sfeer luchtig. Van competitie leek amper sprake, zelfs de dicteenomaden deden nauwelijks hun best om hun score op nul te houden. Op een na natuurlijk, maar daarover later. Nadat de voorleesster, het zweet nog op haar voorhoofd, opgelucht de microfoon had kunnen overdragen, was het tijd voor een praatje over het Taalcafé. De correcte tekst werd uitgedeeld, inclusief een zeer gedegen uitleg van de spellingregels. Bob Zevering behoort tot de auteurs die orthografie serieus nemen en het dictee beschouwen als een exercitie waarvan te leren valt – hulde! Ook op deze leuke en pittige tekst was niets aan te merken, mede dankzij de acribische controle door Johan de Boer, adviseur van Dictees.nl.

Uitje

Vanzelfsprekend kon de uitslag de geanimeerde sfeer niet verpesten. Van verrassingen was geen sprake, zoals het hoort in een mooi, gezellig dorp. Drievoudig winnaar Elias Woudenberg won met een fraaie score van negen fouten, tweevoudig winnares Henny de Vries werd tweede. De dicteetijgers hielden het op zo’n drie tot vier fouten, afgezien van de zwervende Zeeuw Rein Leentfaar. O ja, daar moesten we het nog over hebben. Hij presteerde het geen enkele verschrijving te maken op zijn blaadjes en mocht ook een prijs ophalen. Ondanks een riant pensioen trakteerde hij zichzelf niet op een luxe overnachting in De Witte Dame. Daarmee deed hij zichzelf tekort, want heus: dit jaarlijkse dictee is geen beproeving, maar een feestelijk uitje waarvoor iedereen ruim de tijd zou moeten nemen.