VRT-weerman Bram Verbruggen las het dictee voor.

door Frank Denys

Terwijl de dertiende editie van het het Groot Dictee der Leuvense Studenten vorig jaar in volle coronatijd nog online gehouden werd, stond nu – net voor de vierde golf – weer een gewoon dictee (in real life) op het getouw. Schrijven met mondmasker op was verplicht op 18 november, geen pretje, maar het is altijd beter risico’s uit te sluiten. In die omstandigheden mag de opkomst –  vooraf meer dan honderd inschrijvingen – nog een bescheiden succes genoemd worden. In coronavrije jaren piekte het deelnemersaantal rond de tweehonderd.

Vlotte organisatie

De avond verliep zo goed als vlekkeloos. Onder het genot van een drankje werden de deelnemers in de pauze door een koor vergast op studentenliederen en vooraleer professor De Geest aan zijn nabespreking begon en de uitslagen geprojecteerd werden, zorgde de driekoppige band Capuchon met easylisteningmuziek voor een aangename verpozing. Het mag in Leuven misschien een primeur genoemd worden dat het hele programma volledig afgerond was voor halftwaalf.

Het is beslist een opsteker dat Dirk De Geest als auteur sinds vorig jaar opnieuw de fakkel heeft overgenomen van zijn collega-docent middeleeuwse letterkunde. Deze laatste presteerde het in een van de vorige edities niet-voorgelezen leestekens te doen opschrijven en van hem is de beruchte uitspraak ‘Koning Arthur moet je zonder h schrijven omdat het zo in mijn cursus staat’. Hoogleraar De Geest zul je niet op dergelijke frivoliteiten weten te betrappen en op zijn tekst viel dan ook weinig aan te merken.

Het mag een primeur genoemd worden dat het programma afgerond was voor halftwaalf

De zeven paragrafen bevatten weliswaar geen samenhangend verhaal, maar dat had hij op voorhand zo aangekondigd. Wel een minpunt was dat op het correctieblad face-to-face stond. Nochtans zijn koppeltekens overbodig als deze woordgroep niet in een samenstelling maar als bijwoord wordt gebruikt. Een punt van discussie was ook of je niet eerder vrouwelijke prostitués moet schrijven in plaats van het gevraagde vrouwelijke prostituees. Een sluitend antwoord daarop kan alleen gegeven worden door wie het geslacht der engelen kent. Sommigen weten dergelijke pleonastische constructies met grote hardnekkigheid te veroordelen en een gelijkaardige spitsvondigheid is zelfs het onderwerp geworden van de prachtige misdaadnovelle De Griekse ij.

Het trio Capuchon omlijstte het dictee muzikaal

Geen bloedbad

De tekst had niet de hoge moeilijkheidsgraad van eerdere edities waarin gegrossierd werd in allerlei obscure leenwoorden. De door mij in 2016 gebruikte term orthografisch bloedbad wordt nu nog altijd geassocieerd met het Leuvense studentendictee, maar van die kwalijke reputatie wil men blijkbaar af, want excessief moeilijk kon je het deze keer bezwaarlijk noemen. Voor doorgewinterde specialisten waren geen onoverkomelijke struikelblokken te vinden, op enkele uitzonderingen na (tokehs, psilocybine). De tekst was gelardeerd met veel klassieke dicteewoorden (przewalskipaardjes, dobermannpincher, fietsster, cappuccino, Verweggistan) en ook  –  hulde aan de auteur – woorden waarin de kennis van de spellingregels (botsende klinkers, liggende streepjes, los of aaneenschrijven, etc.) werd getoetst.

De voorlezer, VRT-weerman Bram Verbruggen, kweet zich meer dan behoorlijk van zijn taak

Bram Verbruggen kweet zich meer dan behoorlijk van zijn taak en kreeg daarvoor een verdiend applaus. De VRT-weerman had in de aanloop naar het dictee enkele waardevolle voorleestips meegekregen van een collega, cameraman en dicteetijger Raf Coppens. Hij had die zeer ter harte genomen en zelfs op de tekst geoefend. Een voorbeeld dat navolging verdient.

Raf Coppens, winnaar in de expertgroep, maakt een selfie. Achter hem Christiane Adams, die derde werd.

Scheefgetrokken scores

Het gemiddelde aantal fouten liep op tot 77, een flink pak minder dan vorige jaren, maar toch nog altijd indrukwekkend hoog. Voor een groot stuk is dit te verklaren doordat men in Leuven nog altijd niet wil afstappen van de onzinnige regel dat men in één woord of woordgroep tot drie fouten kan maken. Die regel kan dan ook nog onmogelijk consequent toegepast worden, bemoeilijkt het werk van de correctoren en zorgt meer dan eens voor scheefgetrokken scores.

Bij de studenten won doctoraatsstudent Willem Possemiers met 26 fouten, tweede werd Flip de Jong (28) en Jacoba Waumans behaalde de derde plaats (29). Possemiers scoorde hiermee een soort onechte hattrick, want hij won ook al in 2012 en 2013. Bij de niet-studenten waren drie specialisten aanwezig. Raf Coppens verklaarde vooraf voor brons te gaan, maar stak tot zijn eigen niet-geringe verbazing zijn twee concurrenten de loef af. Met 14 fouten bleef hij schrijver dezes (15) en Christiane Adams (17) nipt voor, een zeer knappe prestatie.