door Rein Leentfaar

Nieuw aan het dicteefirmament: Barendrecht, waar het dictee eerder in het najaar niet doorging wegens gebrek aan deelnemers. Die waren er nu, op 27 februari wel. Het dorp was (heel) vroeger bekend van Hooimeijers beschuit, nu nog van de fraaie wandelgrienden langs de Oude Maas, met daaroverheen de brug naar de Hoeksche Waard. Toen ik Barendrecht binnenreed, kwamen de reminiscenties vlot bovendrijven. Ik heb er ruim tien jaar gewoond, van pakweg 1970 tot 1980. Ik was er leraar wiskunde op mijn oude school, het Johannes Calvijn Lyceum in Rotterdam-Zuid, jarenlang voorzitter van een tweewijkenkerkenraad (NHK, 34 leden) en toen ook nog voorzitter van het KNKV afdeling Rotterdam (korfbal). Ook mijn echtgenote was er actief: als docente godsdienst op de openbare school en in een zekere periode – ze was ook nog aan het afstuderen – waarnemer voor twee predikanten.

Enfin. Op een kruispunt aangekomen zag ik theater Het Kruispunt (dat was er in ‘mijn’ tijd nog niet), waar ook de bibliotheek gevestigd is; daar werd voor het eerst een heus Barendrechts dictee gehouden.

Goedgemutst

Organisator Henk van Veelen van de bibliotheekgroep AanZet was tevreden over het verloop van de avond. Hij schrijft: “Met zoveel enthousiasme en interesse vanuit de deelnemers is de kans groot dat dit dictee een jaarlijkse traditie wordt. De organisatie kijkt er nu al naar uit om opnieuw een uitdagende en gezellige avond te organiseren. Hou daarom de agenda van het Kruispunt in de gaten.” Van Veelen was erin geslaagd dertien deelnemers naar het dictee te lokken: drie specialisten – Randy van Halen, Frans Rijkaart en meine Wenigkeit, zeven liefhebbers en een dapper elfjarig meisje dat uiteraard de aamoedigingsprijs won. Voor de specialisten was er een klein prijsje, maar de hoofdprijs ging naar de beste liefhebber. Petra Teunissen-Nijssen las het dictee adequaat voor, medewerkers van de bieb keken de blaadjes correct en snel na. De tekst was van de altijd goedgemutste Eemnesser bard Gerard Wortel, die ons na afloop met zijn teksten en liedjes verblijdde.

Valkuilen

De titel van het dictee luidde: ‘Een gezonde geest in een gezond lichaam’. Ik dacht: dat gaat over de Olympische Spelen of over Juvenalis, maar dat bleek een misrekening. Bij Gerard Wortel, een gelauwerd dicteeauteur, verkijk je je bijna altijd op de ogenschijnlijk gemakkelijke tekst. Zijn dictees zitten vol valkuilen, altijd meer dan je vermoedt. Een aantal van die mogelijke valkuilen: sibillijns (raadselachtig), Verweggistan, tienkilometersnelloop (moest, ongebruikelijk, in letters), prefontale cortex, occulte doekoen, marokijnen bedoeïenentent, ATB (allterrainbike, mountainbike), tantaluskwelling, psychosomatisch, pilates en yin en yang. Er waren twee echte twijfelgevallen: zuidpoolgebied en Zuidpoolgebied staan beide in het Groene Boekje met een piepklein betekenisverschil: die hadden beide goedgerekend moeten worden … Zoiets deed zich ook voor bij WhatsAppgroep (GB: refererend aan de eigennaam WhatsApp) en whatsappgroep (Van Dale: refererend aan het werkwoord whatsappen – en daarom net als twitteren en instaën met kleine letter).

De uitslag

Na een zeer aanvaardbare nakijktijd kwam de jury met het verdict. Eerst nog even een saillant detail: vlak voordat ik in Barendrecht aankwam, kreeg ik op mijn dashboard een (gele) waarschuwing met een autootje en daar verticaal doorheen een bahco, een Engelse sleutel. Neem van mij aan dat zoiets heel veel stress gaf voor de terugreis. Ik geloof dat ik mede daardoor drie hele rare fouten maakte: en in plaats van een, be-interessant voor bere-interessant en ontrowen waar ik ontrouwen had moeten schrijven. En omdat mijn ‘whatsappgroep’ niet foutgerekend had mogen worden, had het zomaar een nulfouter kunnen zijn.

Desalniettemin kreeg ik toch de aanmoedigingsprijs bij de specialisten. Randy van Halen en Frans Rijkaart hadden meer dan vier fouten. Ik ben ‘veilig’ (= geel, niet rood), maar wel zeer gestrest thuisgekomen en heb de volgende dag ook nog moeiteloos (nou ja) mijn Opelgarage in Oostburg gehaald.

Zoals gezegd was er ook een terechte aanmoedigingsprijs voor het elfjarige meisje met haar vijftig fouten (heel goed in een lastig volwassenendictee). De hoofdprijs ging naar een plaatselijke liefhebber, de heer Post uit Barendrecht met 24 fouten. Leuk nog om te vermelden: een van de deelnemers had het zo leuk gevonden, dat hij een week later acte de présence gaf in Hoofddorp, waar hij prompt won in de liefhebberscategorie!