Friezen verfoeien radiodictee

donderdag 10 januari 2019

De belangenvereniging Fryslân boppe (Friesland boven, leve Friesland!) noemt het onlangs gehouden radiodictee een gemiste kans. De Spelt had een onderhoud met voorzitter Sietse Fliege.

Sietse Fliege op weg naar zijn werk.

door Rien Wisse, ‘bredacteur’ van De Spelt, je broodnodige dicteenieuws

U zult wel trots zijn op dat dictee, met al dat Fries erin.
Dat net (niet)! Die bourgondische Wim Daniëls heeft de Friezen weer eens gestigmatiseerd als zonderlingen die skûtsjesilen, fierljeppen en aan Elfstedenkoorts lijden.

Doen ze dat dan niet?
Ze doen veel meer, aaisykjen bijvoorbeeld (kievitseieren zoeken). Dat staat gewoon in Van Dale, net als tal van andere Friese woorden. Die hadden mooi in dat dictee gekund. Maar nee hoor: er mocht geen moeilijk woord in. Ja, It giet oan, maar dat telde dan weer niet mee. Een gemiste kans.

Wim komt uit Brabant en staat daar niet bij stil, dawittetohwel (dat weet je toch wel)?
Dat heb ik gemerkt, ja. Ik verstond er niks van toen hij zijn dictee in het Peellands voorbij liet razen. Dat ging niet bepaald op jins alve-en-tritichst (op zijn elfendertigst). Maar hij zal toch weleens in een woordenboek kijken?

Tja, haha, ieder zijn dialect
Het Frysk is geen dialect maar een taal, dat weet u best. Een zinnetje als Bûter, brea en griene tsiis, wa’t dat net sizze kin, is gjin oprjuchte Fries had er best in gekund. (Boter, brood en groene kaas, wie dat niet zeggen kan, is geen echte Fries.)

Dat kan niemand foutloos op papier krijgen, zelfs de meest doorgewinterde Fries niet.
Het staat wél in Van Dale. Maar goed, iepenloftspul (openluchtspel) dan maar. Of Frysk Orkest. Of sjtelp (stelp, stolpboerderij).

U begrijpt vast dat niet iedereen …
Grobbejak (grutten met stroop en gebakken spek), brandewyn mei boerejonges (rozijnen op brandewijn), rjucht en sljucht (oprecht en eenvoudig) …

Ja, maar kijk …
Ielgoes (aalscholver), Grutte Pier (Grote Pier), pripper (kaatsbal) …

Eh, zo’n soort gesprek heb ik eerder meegemaakt, maar dan in het Japans, dus …
Boerenfries, Stadfries, Standfries …

Zeg, houdoe (dáág)! Ik wor sjiebekes (Ik word gek), dus ik naai deruit (ik ga weg). Dè snapt unnen boer mee éénen errem nog wel. (Dat snapt een boer met één arm nog wel.)
Skytmerakels! (Krijg nou wat!)

Collectieve verdwazing in Haarlem

dinsdag 8 januari 2019

Vrijdagavond 14 december eindigde het Groot Dictee te Utrecht voor twee – zichzelf daarna niet meer zo respecterende – dicteespecialisten in zo’n traumatische shoot-out dat zij niet konden wachten op een mogelijkheid om zich te revancheren. En wat een geluk hadden zij: dit kon de volgende ochtend al! Marissa van Vliet vertelt over hun wedervaren en haar eigen belevenissen tijdens het Nationaal Dictee.

De jury van het Dictee. Links Hans Bennis, naast hem Vibeke Roeper en Wim Daniëls

door Marissa van Vliet

De onfortuinlijke dictee-experts – Bert Jansen en Jeroen van Heemskerck Düker – nodigden mij uit om met hen mee te gaan naar Haarlem. Daar kon, net als in 19 andere plaatsen in Nederland, in de bibliotheek meegeschreven worden met het Groot Dictee der Nederlandse Taal. “Een dictee zonder één enkel moeilijk woord erin” had taalkundige Wim Daniëls geschreven voor deze doorstart van het Groot Dictee op de radio. Echter, dat wat makkelijk lijkt, kan óók (of misschien beter gezegd: júíst) moeilijk zijn … Dat bleek al toen ik mij waagde aan de vrij simpel lijkende eerste opgave: mijn medetijgers vinden.

BertBert

Vol goede moed was ik vertrokken naar Haarlem. Mijn vriend Randy van Halen was aan het werk; jammer dat hij niet mee kon, maar vooral ook: hoera, een concurrent minder! Eenmaal aangekomen in de bibliotheek wezen de vriendelijke dames bij de ingang mij naar een trap naar beneden. Daar in de kelder stond een groot scherm met een vijftigtal tafeltjes en stoeltjes in keurige dicteeopstelling. Ik verbaasde me over hoeveel mensen er al zaten, maar wist ook dat er een plekje voor mij vrijgehouden zou zijn (zoals het Bert Jansen betaamt, uiteráárd naast hemzelf ;)). Ik speurde de ruimte af, maar geen getraumatiseerde tijgers te bekennen!

Toen de tijd verstreek, begon ik me toch zorgen te maken. Het was een kort nachtje geweest, dus: had ik het wel goed begrepen gisteravond en stond ik nu wel in de goede bibliotheek? Precies op dat moment liet mijn dicteevriend uit Bussum van zich horen. Hij mag dan aardig kunnen spellen, ik denk dat BertBert het navigeren voortaan toch beter aan TomTom kan overlaten. Oordeelt u zelf:

B: “Waar ben je???”
M: “Waar zijn jullie?”
B: “In de bieb!!!”
M: “Sta ik nou in de verkeerde bieb of zo?”
B: “Centrale bieb. Gasthuisstraat”
M *stuurt haar locatie op Google Maps*
B: “Is goed! Naar beneden! Nu!!!”
M: “Maar ik zit daar aan een tafeltje, huh? Waar zitten jullie dan?”
B: “In de bieb zelf”
M: “Ja, daar zit ik in de kelder.”
B: “Zit je in de kelder?”
M: “Ja” (*denkt, maar typt niet* “Dat zeg ik toch net…”)
B: “Kom naar boven!”

Vijf minuten voor aanvang raapte ik dus mijn spullen bijeen, rende weer naar boven, de bibliotheek door. Daar bleek achterin te midden van de boekenkasten nog een clubje dicteeschrijvers te zitten, met daar ook de twee die ik zocht. Nog nét op tijd voor de spelregels …

Het bleek radio mét beeld te zijn in de bibliotheek, oftewel: niet veel anders dan tv

In tegenstelling tot de mensen in de kelder, hadden wij hierboven in de bibliotheek naast een scherm waarop de uitzending te zien was (ja, het was radio mét beeld, oftewel: niet veel anders dan tv), voor het bijbehorende geluid de beschikking over koptelefoons. Daarmee konden we het volume zelf afstellen. Handig! Zeker ook voor de senioren onder ons, waarvan het gehoor toch achteruitgaat – zo hoeven ook zij geen belangrijke spelregels te missen …

Lotje deed ook mee in de Haarlemse bibliotheek en scoorde verrassend goed!

Begrijpelijk

“Een lekker potje spellen, voor plezier of voor de roem. Wat is er op zo’n zaterdag nou mooier om te doen?! Oh, en wat is het overzichtelijk en fijn, dat het deze keer niet van die klotezinnen zijn!” Zo opende het Thijs Boontjes Dans- en Showorkest het dictee. En dat was precies Daniëls’ bedoeling geweest: geen woorden die niemand kent, geen dictee meer waardoor iedereen denkt dat onze spelling en grammatica ondoenlijk zijn om te leren – nee, terug naar waar het dictee op tv steeds verder weg van was geraakt: een eenvoudige, begrijpelijke tekst. Van tevoren had hij al verklapt waar het over zou gaan: de lange, hete, droge zomer. En nog een tipje van de sluier had hij opgelicht: dertien keer zat het lidwoord ‘de’ erin. Dat moest wel lukken, toch…?

Bedrog

En inderdaad, de tekst was een simpel verhaal, vol klassieke Nederlandse dicteewoorden als naar verluidt, trukendoos, minuscule en souvenirtjes, en exotischer dan wat uitstapjes naar het Fries (skûtsjesilen, fierljeppen) werd het niet. De tekst werd in een vlot tempo voorgelezen door (voor de laatste keer) mister Groot Dictee himself: Philip Freriks. IJverig schreven wij drieën met de 80 anderen in de bibliotheek Haarlem mee met de 40 genodigden van de uitzending in de naastgelegen Doelenzaal. Toen radiopresentator Frits Spits de strenge woorden “Leg de pennen neer” uitsprak, draaide Jeroen van Heemskerck Düker (de tweede dicteetijger) zich om. Hij en Bert Jansen gebaarden naar elkaar: “Kun jij een fout bedenken die je gemaakt hebt? Nee, ik ook niet!” en ze droomden weg bij het idee van het hoogst haalbare: de nulfouter. Maar zoals wij allen weten: de meeste dromen zijn bedrog, en dus ja, bij het nakijken bleek: wij vergisten ons toch …

Bertjansentjes

Na een korte onderbreking werd de dicteetekst op papier uitgedeeld, om daarmee ons eigen (of zoals wij deden: elkaars) werk na te kijken. Opnieuw: een makkelijke opgave, zo lijkt … Maar de organisatie wist het zelf ook even niet meer: waren die roodgedrukte woorden nou de valkuilen of alleen de woorden die meetelden voor de fouten? Na hierover en paar keer van gedachte veranderd te zijn (met veel gezucht en gekras bij ons tot gevolg), dook er ineens een reglement voor de organisatie op: “Neem deze spelregels vooraf met de deelnemers in uw bibliotheek door”. Oeps! Nou ja, beter laat dan nooit werd duidelijk dat het hier in het rood om de aangemerkte valkuilen ging, maar dat ook fouten in de overige woorden meegerekend moesten worden.

De spelregels hadden wij Freriks toch keurig horen voorlezen? Nee, niet iedereen, zo bleek

En de rest van de spelregels? Ach, die hadden wij Philip aan het begin van de uitzending toch ook keurig horen voorlezen … Of nou nee, niet iedereen, zo bleek! Een koptelefoon met volumeknop mag dan wel de oplossing zijn voor het achteruitgaande ouderengehoor, niet voor de “Ik doe wel vaker een dicteetje en ken de regels inmiddels wel”-gedachte! Zo bleek arme Bert, en – ter geruststelling – hij niet alleen, geheel gemist te hebben dat alle losse getallen in cijfers geschreven moesten worden. Alle moeite om 2018, 314, 10 en 24,4 voluit te schrijven voor niets, of nou ja: voor vier fouten extra.

Maar dat was niet het enige … Celsius schrijven als ‘Ceelsius’, dat soort slordigheidsfouten, “echte bertjansentjes” zoals Jeroen het noemde, maakte hij ook nog. Maar dat lag niet aan de leeftijd, want ik deed hetzelfde en nog wel erger. Waar zat ik met mijn hoofd toen ik de klimaat schreef? Och, had ik het aantal keer ‘de’ in mijn tekst maar nagerekend!

En waarom dacht ik net als Bert bij alom geprezen toch aan het aaneengeschreven ‘alomtegenwoordig’? En dan schreven wij alle drie ook nog te zijner tijd als ‘tezijnertijd’; hoe krijg je het voor elkaar?! “Collectieve verdwazing!” riep Bert uit. “Goede titel voor mijn verslag, dank je”, zei ik.

De winnaar wordt geïnterviewd na afloop

Bekenden

Terwijl de organisatie van de bieb de dictees met de minste fouten, waar wij – goddank – toch nog steeds bij zaten, meenam voor een tweede nakijkronde, dronken wij onze verdwazing weg met (lauw geworden) chocomel. En ach, een schrale troost: álle deelnemers in de bieb kregen de decembereditie van Onze Taal en het boek De taal van toen van Wim Daniëls cadeau.

In de kelder verzamelden wij ons voor de prijsuitreiking, eerst die van de uitzending, daarna die van ons. Op het scherm zagen wij hoe ook in de Doelenzaal geen nulfouter was gescoord – wat een geruststelling! Twee fout had de winnaar en dat was ons aller bekende Pieter van Diepen, eerdere winnaar van het Dictee in 2010. Na hem eindigen ex aequo met drie fout Marco Sanders en Paul de Kuyper, ook twee bekenden. Paul de Kuyper was samen met Roberto la Rocca de feitelijke winnaar van het allerlaatste Groot Dictee op tv in 2016. Beiden scoorden zes fouten. Maar bij De Kuyper – die elk jaar het dictee van de TU Enschede schrijft – werd dat pas na de uitzending vastgesteld. Ter genoegdoening kreeg hij een wildcard voor de volgende editie, die vervolgens nooit kwam. Dat zal de reden geweest zijn hem dit jaar in de radio-editie op te nemen in het deelnemersveld.

In diezelfde laatste editie streed La Rocca samen met ’prominent’ Gustaaf Peek tegen het Belgische team, bestaande uit ’prominent’ Kristien Bonneure en Marco Sanders. Het Belgische team won. Die Marco Sanders stond vandaag dus opnieuw op het podium, en hoe mooi dat Paul de Kuyper daar nu ook bij stond!

Bingo

De vraag was nu: zou ‘ons’ podium ook uit drie bekenden uit de dicteewereld bestaan? Uit onze berekeningen kwam Jeroen van Heemskerck Düker uit op drie fout, ik op zes en Bert Jansen op zeven. Echter, de Friese uitdrukking It giet oan (die ik wel goed schreef) werd blijkbaar als zo exotisch gezien, dat deze niet meegenomen werd in de foutentelling. Daarmee kwamen Bert en Jeroen op een foutje minder en zou het dus nog spannend worden tussen mij en Bert. Máár de heren waren intussen ook aan de praat geraakt met een charmante jongedame die ook wel erg weinig fouten meende te hebben …

De heren waren aan de praat geraakt met een charmante jongedame, die ook weinig fouten meende te hebben. En zij kreeg gelijk

De uitslag aldus: op de derde plaats eindigde deze dame, Merel Bijl, met zes fout! Het schrijven van een verkeerd lidwoord werd door de jury als zó stom gezien, dat ze dat niet meerekende in haar beoordeling en ik met vijf fout zowaar tweede werd! En de eerste plaats, ja dat moest Jeroen van Heemskerck Düker wel zijn, met inderdaad evenveel fouten als Pieter van Diepen. Alle drie kregen wij nóg een boek van Wim Daniëls, namelijk Koken met taal. Daarin brouwt hij met de ingrediënten van onze taal allerlei woordgrapjes, -spelletjes en -vondsten en schotelt hij ons vele taalwetenswaardigheden voor. Een erg leuk boek, dat ik zeker kan aanraden! Thuis zag ik dat ons exemplaar ook nog eens gesigneerd was, een leuke verrassing die het helemaal afmaakt.

De winnaars in de Haarlemse bieb: Merel Bijl (3e), Jeroen van Heemskerck Düker (1e) en Marissa van Vliet (2e).

“Maar hoe liep het nou met Bert af?”, hoor ik u denken. Die bleek dus negen fouten te hebben, doordat zijn voluit geschreven getallen niet als één herhalende fout, maar elk als afzonderlijke fout waren gerekend. De heer Jansen vroeg zich na afloop in een existentiële crisis dan ook af of hij eigenlijk nog wel op aarde is om dictees te maken, of dat hij niet beter de overstap kon maken naar de bingo … Zoals Jacques Bettelheim al aangaf: bingo is ook geen sinecure, Bert! Dus ik hoop dat je toch nog lang blijft dicteeën. Al is het maar zodat ik nog wat vaker van je kan winnen…;)

PS Ik kan dit verslag natuurlijk niet eindigen zonder Rien Wisse te noemen, die als enige in het land wél een foutloos dictee wist af te leveren – gefeliciteerd!

Het Groot Dictee was dood, leve het Groot Dictee

vrijdag 21 december 2018

Is de radio-editie van het roemruchte Groot Dictee der Nederlandse taal een waardige opvolger? Op zaterdagochtend 15 december presenteerde Frits Spits het herrezen evenement in de Doelenzaal van de bibliotheek in Haarlem. Eén gelijkenis was opvallend: de winnaar was dezelfde als die in 2010, Leidenaar Pieter van Diepen. Hij doet zelf verslag van zijn belevenissen.

De jury van het Dictee. Links Hans Bennis, naast hem Vibeke Roeper en Wim Daniëls

door Pieter van Diepen

Na het experiment met een dictee met ingebouwde stijlfoutentest en de twee miskleunen met een finale Nederland-Vlaanderen, is het Groot Dictee in 2016 door de NTR bij het grofvuil gezet. Vorig jaar geen Groot Dictee, geen tune van Carl Philipp Emanuel Bach en geen passend afscheid voor mister Groot Dictee Philip Freriks.

Tot 15 december jongstleden! Frits Spits, presentator van het programma De Taalstaat, nam het initiatief voor een nieuw Groot Dictee – dat overigens wel gewoon “de 28^steeditie van het Groot Dictee der Nederlandse Taal” werd genoemd. Niet op tv, maar op de radio, en niet vanuit de Eerste Kamerbankjes in Den Haag, maar opgenomen in de Doelenzaal van de statige bibliotheek Haarlem Centrum. Met Wim “Witte Boekje” Daniëls als auteur, en met, jawel, Philip Freriks als voorlezer. Voor de allerlaatste keer.
“Ja, ja, we hebben het Dictee, dit zorgenkind, weer in de armen gesloten”, zei Frits Spits in zijn inleiding. De formule was iets anders. Geen voorronde, maar wel twintig BN’ers tegenover twintig ‘gewone’ deelnemers, luisteraars van De Taalstaat. Behalve thuis meeschrijven kon dat – en dat was nieuw – ook via een livestreamverbinding in negentien bibliotheken, verspreid over het land, van Roosendaal tot Stadskanaal en van Venlo tot Haarlem, waar behalve in de Doelenzaal bij de ‘echte’ pennenstrijd ook beneden in de bibliotheekruimte kon worden meegeschreven.

Reserve

Ik had me voor dat laatste evenement aangemeld, maar zag op mijn pc een filmpje met Frits Spits: “Doe mee!” Een oproep om mee te schrijven, thuis dan wel in een van die bibliotheken, dacht ik. Maar het filmpje ging verder met: wij zoeken twintig luisteraars die het willen opnemen tegen twintig bekende Nederlanders. Huh? Zeker een oud filmpje, dacht ik toen, maar stuurde toch een e-mail: “Ik doe graag mee, en heb me al voor Haarlem aangemeld. Is dat hetzelfde?” “Nee,” was het antwoord, “die twintig deelnemers zijn al geselecteerd. Maar we zetten u op de reservelijst.” En daags voor de uitzending kreeg ik bericht dat ik mee mocht doen! Omdat iemand had afgezegd – dank daarvoor, ik hoop dat het niet vanwege iets ergs was.

Het begon al goed. Bij het verlaten van de parkeergarage stapte ook een man met een bekend gezicht naar buiten. Ik liep op hem af: “Dag mijnheer Daniëls.” Of ik ook naar het Dictee ging, vroeg hij. En als ik de weg wist, zou hij me vast wat van het dictee verklappen … Leuke man. Naar de bibliotheek wandelend babbelden we wat. Of ik vaker aan dictees meedeed. Ja dus, dit werd mijn 186^ste. En of ik weleens won. Ook dat kon ik bevestigend beantwoorden. Waarna Daniëls, toen hij in de bieb met alle aanwezigen handen schudde, en plein public op mij wees: dit is de gedoodverfde winnaar. Een beetje druk op de schouders …

Het prominentenvak in de Doelenzaal, met links Hella de Jonge en rechts cabaretier Ronald Snijders

Twee

Van tevoren had Wim Daniëls gezegd dat het een dictee zonder moeilijke woorden zou worden. Geen krambamboeli, geen qaly’s, geen brousse, brossel, brougham of brogues. En van tevoren had hij, bij RTV Arnhem, ook gezegd dat het woord ‘Arnhem’ erin voorkwam, en twaalf keer het woordje ‘de’. Leuke man. Ik was benieuwd. Zat er een nulfouter in? Misschien scoorden er wel meer dan één foutloos en bleef ik achter met wat onnozele slordigheden, zulke muizenissen spoken dan door je hoofd. Maar het viel alleszins mee: het was een prachtige tekst, met een prachtige boodschap, én genoeg valkuilen om een barrage tussen meerdere deelnemers-zonder-fouten te voorkomen. De nadruk lag op het toepassen van de regels: houdt je, waartegenover, gaan ervan uit, hoed u, tekortschietende, nattevingerwerk, dat werk. En genoeg niet-buitenissige dicteewoorden: sowieso, trukendoos, minuscule, souvenirtjes, enigszins, catastrofes, nochtans, stukadoorwerk. Zelfs twee Friese woorden, skûtsjesilen en fierljeppen.

BN’er Tijs van den Brink vond het een leuke tekst “omdat ze een káns hadden”, het was een “maakbaar” dictee, waarmee hij de de auteur complimenteerde. Ook naderhand in het land veel reacties van die strekking. Maakbaar, maar – en nu kom ik bij de uitslag – toch moeilijk genoeg. Het brons bij de prominenten ging naar Volkskrantjournalist Jean-Pierre Geelen, met zeventien (!) fouten. Tweede werd kinderboekenschrijfster Bibi Dumon Tak (veertien), maar afgetekend winnaar was wetenschapsjournalist Govert Schilling, met slechts vier rode strepen! Niet helemaal verrassend, want ook in het laatste Amersfoorts Dictee won hij met afstand in het prominentenvak.
Bij de Taalstaatluisteraars was het een close call. Op een gedeelde tweede plaats, met maar één foutje minder dan Govert, eindigden twee bekenden. Bekenden van het laatste Groot Dictee van de tv. Marco Sanders had toen zeven fouten en won – als in België wonende Nederlander – samen met de beste Bekende Vlaamse de finale van de Nederlander Roberto la Rocca, die zes fouten had, en zijn Bekende kompaan. Paul de Kuyper had toen óók slechts zes fouten, bleek later. Maar te laat. Om dat goed te maken kreeg hij een wild card voor de volgende keer. Die niet kwam. In 2017 althans, maar gelukkig hadden ze bij dit dictee aan hem gedacht. Welnu, Marco en Paul eindigden ex aequo als tweede, met drie fouten.

De winnaar wordt geïnterviewd na afloop

En de winnaar? Vibeke Roeper, directeur van het genootschap Onze Taal, sprak als juryvoorzitter het verdict uit: “De naam van de winnaar, met twee fouten, een echte ‘dicteetijger’: Pieter van Diepen.” Twee fouten. Welke? Omdat in de zinsnede “en dat carnaval enigszins subtropisch wordt” geen lidwoord staat, veronderstelde ik dat carnaval hier als eigennaam was gebruikt. Hoofdletter dus. Mis. En ‘alom geprezen’, tja. Ik wist dat alomtegenwoordig aan elkaar is. En ik had móéten weten dat alom geprezen níét aan elkaar moet. Ik heb het nota bene zelf een keer in een dictee gebruikt dat ik voor Alphen aan den Rijn schreef …

Twee (2)

Twee fouten, en twee zeges! Want ook in 2010 won ik het Groot Dictee, die prachtige tekst, met die prachtige boodschap, van Tommy Wieringa. Ook toen al zwijnde ik dat ik mee mocht doen. Aanvankelijk was ik niet uitgeloot, of liever ingeloot, maar een bevriende dicteetijger die wel was geselecteerd kreeg te horen dat hij toch niet mee mocht doen “omdat hij al eerder had meegedaan”. Die regel gold toen, al glipte er weleens iemand door. Ik kreeg zijn vrijgevallen plek.

En nu? Ik heb er geen hartzeer (meer) van dat ik al eerder heb meegedaan, want ik was in goed gezelschap: Marco en Paul dus, en ook Bob Boersema, die in 2007 derde was, en beste Nederlander, en die met een foutje of vier nu ook weer goed scoorde. Wat ik wel opmerkelijk vond, is dat in de berichtgeving naderhand nergens genoemd is dat ik al eens eerder had gewonnen. Mijn 15 minutes of fame van 2010 waren natuurlijk allang om …

Pieter van Diepen werd beloond met een fraaie vulpen met inscriptie

Twee (3)

Het Groot Dictee der Nederlandse Taal, dat van 1990 tot en met 2016 jaarlijks in december deel uitmaakte van “de triptiek Sinterklaas – Groot Dictee – Kerstmis”, zoals Philip Freriks het ooit noemde, en dat in 2017 dood leek, is opgestaan. Het heeft in het Groot Dictee op de radio een waardig opvolger. “Het Dictee krijgt weer blosjes op de wangen”, zei Frits Spits. En Philip Freriks kreeg een waardig afscheid. Afscheid ja, want het was echt zijn allerlaatste keer. In zijn slotwens zei hij: “Ik hoop dat de doorstart een vervolg heeft, dat er een 29^steen een 30^steet cetera editie komt van het Groot Dictee der Nederlandse Taal.” En tegen Frits Spits: “Ik wens je heel veel succes en ik weet zeker dat je een goede opvolger vindt.”
Het radiodictee dus als dé opvolger van het tv-dictee. Maar er zijn er twee. De echte dicteeadepten wisten dat ook een ander dictee zich als opvolger van het GDNT presenteerde: het Groot Dictee Heruitgevonden. Op 7 december in België, simultaan in iets meer bibliotheken dan in Nederland, namelijk ruim zestig! Maar niet met één centrale ‘hoofdplaats’, en dé winnaar :-).

Pieter van Diepen in de krant, geflankeerd door Wim Daniëls (links), Frits Spits en Philip Freriks

Nasleep

Het winnen van het Groot Dictee gaf, net als in 2010, leuke nasleep. Op maandagochtend 17 december was ik al om tien over zeven ’s morgens live op de lokale radio, Omroep West. Later die dag kwam ook TV West bij mij thuis filmen, anderhalf uur, voor een item van anderhalve minuut. Het Leidsch Dagblad had die maandag een foto van Wim Daniëls, Frits Spits, Philip Freriks en mijzelf, met het bijschrift “Vier geleerde heren”. Toe maar! En de Leidse stadsdichteres had in mijn favoriete espressolokaal aan de Leidse Botermarkt een gedicht en een lief briefje voor me achtergelaten. Met een spelfout …

Wat ik – afgezien van het magische moment dat de juryvoorzitter na de obligate roffel van de drummer van Thijs Boontjes’ Dans- en Showorkest de winnaar bekendmaakte – het leukst vond? Dat was een moment in de nakijkpauze. De band speelde een swingend nummer, Wim Daniëls stond op vanachter de jurytafel en ging, daar op dat podium, voor een volle zaal, heel ontspannen staan dansen! Leuke man. Leuke dag.

PS Geen nulfouter. Nergens? Jawel, in Breda. Gefeliciteerd, Rien Wisse!

Eureka! Het dictee heruitgevonden!

maandag 10 december 2018

Het wiel, dat wel ja. En het warm water. En heel misschien zelfs het zwarte garen. Maar voor zover mij bekend was het begrip ‘dictee’ in onze recente geschiedenis nog niet opnieuw uitgevonden. Tot vorig jaar in Mechelen tijdens een spetterende sessie ‘Het Groot Dictee Heruitgevonden’. En dat initiatief kreeg nu vorige vrijdag navolging in meer dan zestig Vlaamse bibliotheken. Met maar liefst tweeduizend deelnemers! Een megasucces in Dicteeland.

door Herman Killens

Tijdens het Conclaaf van Mortsel werden er enkele weken geleden geheime afspraken gemaakt: we gaan onze troepen verspreiden, zodat we allemáál een prijs kunnen veroveren. Met de plechtige belofte om mekaar niet voor de voeten te lopen namen we met een knipoog afscheid: ‘Omerta!’

Het ‘Groot Dictee Heruitgevonden’ dus. Echt catchy vind ik die benaming wel niet. Opwijk doet niet mee en bijgevolg wijk ik noodgedwongen uit naar het twaalf kilometer verder gelegen Meise. Eenhoog in de plaatselijke bib zitten dertien andere dicteeliefhebbers elk met pen, een flesje water en twee boekensteunen (echt, ik vind het niet uit) klaar voor het dictee. Tot mijn stomme verbazing zie ik op een stoel vlak voor mij … dicteecrack en arts Jan Deroover. Tuurlijk!! Die was er niet bij in Mortsel. Doemetoch, operatie mislukt. Jan heeft zich trouwens door een collega laten meetronen naar Meise, om dan daarna vast te stellen dat er in zijn thuisstad Vilvoorde ook gewoon zo’n editie plaatsvond. Ik denk dat Jan beter incognito kan terugkeren, of dat worden pek en veren in Vilvoorde. En hij vindt het trouwens achteraf beschouwd ook een gemiste kans om ter plaatse reclame te kunnen maken voor zijn onvolprezen Portaelsdictee.

Schot in de roos

Even terugspoelen naar Mechelen, 8 december 2017. Als reactie op het stopzetten van het Groot Dictee der Nederlandse Taal in Den Haag besloot de Mechelse bibliotheek om ‘deze vaste waarde terug op te pikken, zij het in een wat minder archaïsche en speelsere vorm’. Ludo Permentier, bekend van onder andere het Groene Boekje en sinds 2006 een van de vaste juryleden van dat tv-dictee, werd als regelmatige bibliotheekbezoeker in Mechelen bereid gevonden om mee de schouders onder het ‘heruitgevonden’ dictee te zetten. En het werd een schot in de roos. Veel volk, en ook de creatieve formule viel in de smaak. Ik citeer Brien Coppens, publieksmedewerker van de Mechelse bibliotheek (bron: De Standaard 7/12/2018): ‘Het laatste onderdeel is een Spelling-Bee (sic), waarbij de winnaars van het vorige onderdeel om beurt snel woorden moeten spellen, tot er iemand over een woord struikelt. Vorig jaar deden ook enkele ex-winnaars van het Groot Dictee der Nederlandse Taal mee, maar het was uiteindelijk een ‘gewone Mechelaar’ die won. Dat deed me stiekem wel plezier.’ (*)
En de maneblussers lieten het er niet bij. Ze namen het prijzenswaardige initiatief om hun idee te slijten bij andere bibs in Vlaanderen en Brussel. Zo nodigden ze op 20 april van dit jaar alle bibliotheekverantwoordelijken uit in Mechelen voor een collectieve spelsessie waarbij ze het uitgewerkte format en het draaiboek voorstelden. En meer dan zestig bibliotheken hapten uiteindelijk toe.

Overal in het land zijn BV’s opgetrommeld om het dictee te presenteren en voor te lezen. Guy Mortier hier, Sigrid Spruyt daar, Phara de Aguirre ginder. Welke lokale grootheid zou het in Meise zijn? Eddy Merckx heeft volgens mij niet zo’n goede dictie en weerman Frank Deboosere is al ingepikt door Mechelen. Het blijft voor mij een volkomen raadsel tot de twee podiumdames zich eindelijk voorstellen. Presentatrice Monika Macken blijkt de weduwe van de gevierde schrijver Ward Ruyslinck te zijn. Maar wat voorleesster Luce Lemmens op haar palmares heeft om zéér bekend en gekend te zijn in Meise gaat voor mij evenwel in het geroezemoes verloren. Maar Luce doet haar dicteersessie prima.

Poepsimpel

Vorig jaar was ik er niet bij in Mechelen en dus is het voor mij een allereerste kennismaking met de ‘speelse’ aanpak. De tekst van het dictee is geschreven door jong talent Ans De Bremme. Het werd in de media aangekondigd als een grappig verhaal, maar dat valt dan toch wel stevig tegen. Ik vind ‘Gesprek met een filosoof’ zelfs nogal saai en langdradig. De eerste zowat 160 woorden tellen als een gewoon klassiek dictee. Het stond in de pers: ‘Dit dictee zit niet volgepropt met de meest ongebruikelijke woorden die mijlenver afstaan van het dagelijkse taalgebruik’. Maar het is uiteindelijk zelfs een poepsimpele tekst geworden, met als enige mogelijke struikelblokken (nu ja) tig, johnlennonbrilletje, oosterse filosofie, tenminste (althans), ten slotte (tot slot), hups en seduisante.

Nu een woord vormen met die twintig letters. Hoera, ik heb mij grondig voorbereid!

Daarna volgt deel twee, een reeks meerkeuzevragen. De organisatoren projecteren van twintig woorden in de rest van de tekst twee of meer mogelijke schrijfwijzen met een letter ernaast. Het loopt al meteen mis. De getoonde slides verdwijnen telkens al na één seconde (ik hoor achteraf dat het vijf seconden moesten zijn). Gelukkig grijpt de jury in om het beeld elke keer even manueel terug te spoelen. Deze keer passeren woorden en woordgroepen de revue zoals moelleux, iets ad rems, schlemielig en televisiekijken. Ook weer doenbaar, die twintig letters zijn binnen.
Het vervolg laat zich raden: met de twintig veroverde letters een zo lang mogelijk woord proberen te vormen. Hoera, ik heb mij grondig voorbereid. Ik heb immers vooraf alle combinaties van 20 letters opgezocht met het grondwoord ‘bibliotheek’, het centrale thema. En uit het hoofd geleerd. Een beredeneerde gok. En tot mijn verbazing lukt het nog ook. Ik heb bijgevolg slechts vijf seconden van de voorziene tien minuten nodig om ‘bibliotheekbezoekers’ op mijn opgavenblad te noteren.

Taaie tante

De verzorgde drankpauze is ultrakort; zo snel is de jury klaar met het nakijken. Het gemiddeld aantal fouten ligt op vijf. Ha, ik ben niet de enige met nul fouten. Niet Jan – helaas toch één keer uit de bocht – maar de dame naast mij heeft de tekst foutloos neergepend. Een spellingbee moet uitkomst bieden. De gepensioneerde lerares Nederlands Jeanine Delmotte blijkt een bijzonder taaie tante: pas bij haar elfde woord gaat ze overstag. Maar jammer genoeg en tot haar afgrijzen met een dt-fout in het woord gehypet. En dan heb ik voor open doel maar paparazzi in te koppen om de gouden pen en een boekenbon te veroveren.

Het is een sterk deelnemersveld. Drie van de veertien spellingfanaten hebben het twintigletterwoord ontmaskerd. Maar de jury beslist terecht dat ik niet meer mag meedoen aan de eindfase, zodat de twee dames het onderling kunnen uitvechten in een spellingbee voor de zilveren pen + boekenbon (gewonnen door Ilse Baute). Maar ook de twee verliezers mogen binnenkort wat voor onder de kerstboom gaan uitzoeken in De Standaard Boekhandel.

Geen spek voor de bek van dicteenomaden, maar misschien wel van scrabbletijgers

We nemen afscheid met nog een drankje. Tijd voor wat reflectie. Was dit nu mijn ding? Neuh, niet echt. Het dictee zelf was veel te gemakkelijk, en wat deel twee betreft: ik ben geen crack in scrabbletoestanden (ik heb dat deze keer dus wel nog kunnen omzeilen door mijn ‘bibliotheek’-truc). Maar de andere deelnemers zijn razend enthousiast. En ik hoor en lees dezelfde reacties uit andere bibliotheken. En dan heeft Het Groot Dictee Heruitgevonden toch zijn doel bereikt, namelijk – om een populair N-VA-woord te gebruiken – een laagdrempelig dictee voor een breed publiek in een fris en spannend format aan te bieden. Geen spek voor de bek van dicteenomaden. Maar misschien dan weer wel van scrabbletijgers?

Tweeduizend deelnemers is niet niks. Dat gaat al stevig in de richting van de legendarische Davidsfondsdictees uit de vorige decennia. Er is trouwens nog een gelijkenis. Die Davidsfondsdictees zijn immers ook kleinschalig op 1 plaats (Ieper) begonnen om vervolgens eerst de provincie en dan heel Vlaanderen te veroveren. Maar die dictees waren wel honderdduizend keer moeilijker …

Revival

En er liggen nog grootse plannen klaar. Het blijkt immers vooreerst de bedoeling om nog meer bibliotheken bij het gebeuren te betrekken. En goed nieuws voor onze noorderburen: mogelijk ook in Nederland! Bovendien wordt bekeken of er volgende keer geen finaleronde kan georganiseerd worden waaraan alle lokale winnaars zouden kunnen meedoen. Jawel … bijna net als bij het Davidsfonds.

En zo heeft de stopzetting van het tv-dictee een revival teweeggebracht van het spelletje. Denk maar aan het Hautekietdictee in de Belgische Senaat of het eerste Groot Nederlands Radiodictee dat binnenkort plaatsvindt. O ja, in dezelfde context nog een interessant weetje. We brengen ons jaartotaal aan dicteewedstrijden in Vlaanderen in een klap van zeventien naar meer dan zeventig!

(*) Uiteindelijk blijkt dat niet helemaal accuraat. Rein Leentfaar veroverde immers met een nulfouter de gouden pen, terwijl iemand uit Mechelen de zilveren pen won met de vondst van het twintigletterwoord ‘jeugdboekenschrijver’.

De winnaars

Hierna een overzicht van de winnaars, voor zover bekend:

Aalst: 20 deelnemers
Anderlecht: 15 deelnemers – Frank Denys (goud en zilver)
Beerse: Nina Degruyter (goud)
Berchem: 41 deelnemers – Trui Hendrickx (goud)
Bertem – Tervuren – Huldenberg: 23 deelnemers – Ingrid Vansteenwegen (goud) – Lieve Brackx (zilver)
Beveren-Waas: 15 deelnemers – Jan Smet (goud) – Patricia Vanspeybroeck (zilver)
Bierbeek: Lieve Elaerts (goud) – Kris De Ridder (zilver)
Brugge: 58 deelnemers – Florian Goetgebeur (goud en zilver)
Buggenhout: 22 deelnemers
Duffel: Tinne Lambrechts (goud)
Erpe-Mere: 20 deelnemers – Raf Coppens (goud) – Hanneke Brummelkamp (zilver)
Evere: Alessandra Bilani (goud)
Gent: 14 deelnemers – Jan Missine (goud en zilver)
Hamme: 14 deelnemers – Justine Baert (goud) – Kim D’hondt (zilver)
Hasselt: 18 deelnemers – Edward Vanhove (goud) – Anneke Salden (zilver) – ook Toon Vandenheede nam deel
Heist-op-den-Berg: 23 deelnemers – Nancy Van Herck (goud) – Marlies Vervloet (zilver)
Hoeilaart: 19 deelnemers – Greta Peirs (goud) – Mia Daemen (zilver)
Kluisbergen: Hilde Callens (goud) – Magda Cambron (zilver)
Kortrijk: 33 deelnemers – Hugo Van Malder (goud en zilver) – ook Jacques Verhaeghe nam deel
Lanaken: afgelast wegens te weinig deelnemers
Leuven: 50 deelnemers – Christiane Adams (goud)
Lier: 32 deelnemers – Veronique Van Peer (goud) – Matthias Vangenechten (zilver)
Lommel: 24 deelnemers – Guy Mangelschots (goud) – Marie-Thérèse Jansen (zilver)
Maarkedal: 19 deelnemers – Gerda Pede (goud)
Maaseik: afgelast wegens te weinig deelnemers
Mechelen: 60 deelnemers – Kris Van Ransbeeck (goud) – Annelies Roosen (zilver) – ook Rein Leentfaar en Jozef Lamberts namen deel
Meise: 14 deelnemers – Herman Killens (goud ) – Ilse Baute (zilver) – ook Jan Deroover nam deel
Mol: 14 deelnemers – Wim Geys (goud) – Gerrie Coomans (zilver)
Neteland: Carlien Vermeiren (goud) – Alex Vercammen (zilver)
Nijlen: 19 deelnemers – Valerie Druart (goud)
Oosterzele – Scheldewindeke: Lut Slembrouck (goud) – Leen De Bock (zilver)
Oudenaarde: afgelast wegens te weinig deelnemers
Oud-Turnhout: Jurgen Sack (goud)
Putte – Bonheiden: 26 deelnemers – Walter Hendrickx (goud en zilver)
Sint-Gillis-Waas: 25 deelnemers – Evelien Van de Ven (goud) – Kenneth Colleman (zilver)
Sint-Niklaas: 10 deelnemers – Deborah Meese (goud) – Manja Vandenhoven (zilver)
Staden: afgelast wegens te weinig deelnemers
Steenokkerzeel: 40 deelnemers – Petra Haesevoets (goud) – Danny Heyvaert (zilver)
Vilvoorde: Laura Buelinckx (goud)
Wemmel: Alexander Thierens (goud) – Lieve Verbeeck (finaliste – zilver?)
Wetteren: iets meer dan 20 deelnemers – Sven Carlier (zilver)
Wijnegem: 20 deelnemers – Mathieu Vincken (goud) – Elien Dierckx (zilver)
Wortegem-Petegem: 16 deelnemers – Sofie Dhondt (goud) – Marie-Rose Lefebre (zilver)
Zele: Felix Heyman (goud)
Zottegem: 10 deelnemers – Veerle Bogaert (goud) – Jeroen Torrekens (zilver) – Elsie en Leen Ribbens zaten in de jury
Zulte:12 deelnemers – onder meer Frans Van Besien nam deel

Groot Dictee keert terug zonder beeld

vrijdag 28 september 2018

In zijn wekelijkse taalprogramma op Radio 1, De Taalstaat, presenteert Frits Spits op zaterdag 15 december een beeldloze opvolger van het roemruchte Groot Dictee der Nederlandse Taal.

Frits Spits, presentator van De Taalstaat

door Jeroen van Heemskerck Düker

“De spelling moeten we niet belangrijker maken dan hij is”, meldt radiopresentator Frits Spits op de website van omroep NPO. Afgezien van de geslachtsverwisseling (spelling is immers vrouwelijk) is dat een opmerkelijke uitspraak. Want in zijn wekelijkse taalprogramma op Radio 1, De Taalstaat, presenteert Spits op zaterdagochtend 15 december een beeldloze opvolger van het roemruchte Groot Dictee der Nederlandse Taal.

Taalvirtuoos en BN’er Wim Daniëls schrijft de tekst van het dictee, dat traditiegetrouw voorgelezen zal worden door Philip Freriks. De auteur meldde al omineus dat “het dictee meer moet zijn dan een verzameling moeilijke woorden”, zonder aan te geven welke woorden dan precies moeilijk zijn. In de bibliotheek van Haarlem nemen twintig mede-BN’ers het op tegen evenzoveel luisteraars van De Taalstaat. Het evenement is georganiseerd door NPO in samenwerking met Onze Taal en het productiehuis Men at Work. Dat laatste bedrijf verzorgde ook jarenlang de tv-editie van het Groot Dictee.

Vlaanderen doet het zelf wel

Vorig jaar stopte omroep NTR plotseling – tot verdriet van velen – met het Groot Dictee op tv, na 26 succesvolle edities. Volgens de omroep waren de kijkcijfers te laag en was het programma ‘niet meer van deze tijd’. Anders dan de komende radioversie was het tv-dictee een coproductie van Nederlandse en Belgische media. Helaas is die samenwerking niet langer zichtbaar. Evenmin is duidelijk hoe de selectie van de ‘gewone’ kandidaten is verlopen. De omroep verstrekte daarover geen gegevens.

Wim Daniëls

Eerder dit jaar organiseerde Jan Hautekiet, nestor van de Vlaamse radio, al een vervanger voor het ter ziele gegane Groot Dictee. Op 6 april zegevierden daar Elsie Ribbens en Robert Joosen na een zware strijd in de Senaat, de Vlaamse pendant van de Eerste Kamer. Als Wim Daniëls voor de Nederlandse radioversie een tekst van vergelijkbare kwaliteit schrijft, moeten de veertig deelnemers zich terdege voorbereiden. In het nieuwe Groot Dictee zullen we de zweetdruppels niet kunnen zien, ook al omschreef Frits Spits de spelling als “het kostuum van de taal”, en voegde hij eraan toe dat het prettig is “als het er netjes uitziet”.

Liefhebbers kunnen meeschrijven op zaterdag 15 december vanaf 11 uur door af te stemmen op Radio 1. Kinderen de deur uit, boodschappen uitstellen, gezellig met z’n allen rond het radiotoestel!

Jan Hautekiet zet dicteetraditie voort

donderdag 26 april 2018

Op een steenworp afstand van het Vlaams Parlement – de plek waar van 1994 tot 2008 geschiedenis werd geschreven met de finale van het Davidsfondsdictee – werd op vrijdag 6 april, cum prima luce, het Hautekiet Dictee der Nederlandse Taal gehouden.

De indrukwekkende parlementszaal in Brussel.

door Bert Jansen

Op een steenworp afstand (een boogscheut dus) van het Vlaams Parlement – de plek waar van 1994 tot 2008 geschiedenis werd geschreven met de finale van het Davidsfondsdictee – werd op vrijdag 6 april, cum prima luce, het Hautekiet Dictee der Nederlandse Taal gehouden.

De gelauwerde Vlaamse journalist en radiomaker Jan Hautekiet had, uit frustratie over de teloorgang van het Groot Dictee der Nederlandse Taal, het plan opgevat het Hautekiet Dictee te organiseren, net als het GDdNT in een prestigieuze omgeving, te weten de Senaat, de Belgische pendant van de Eerste Kamer in Nederland. De in ons land – ten onrechte! – nog niet algemeen bekende auteur, columnist en performer Christophe Vekeman was aangezocht om het dictee te schrijven.

Trein als thema
Het dictee begon stipt om 08.30 uur, omdat het ook op radio I werd uitgezonden. Onder het toeziend oog van Leopold I en zijn tweede gemalin Louise-Marie d’Orléans droeg Christophe zijn dictee voor. Vóór hem onderwierpen 75 uitverkorenen zich vrijwillig – en sommigen van hen met masochistisch genoegen – aan zijn dictaat – en, niet te vergeten, aan de knoet van het Groene Boekje. Dat het illustere duo niet iedereen inspireerde tot het schrijven van een orthografisch impeccabele tekst zou later blijken.

De titel, ‘In de trein’, riep direct reminiscenties op aan het eerste Groot Dictee der Nederlandse Taal 1991, dat de titel ‘Reizen per spoor’ droeg. Werd in dat dictee de loftrompet gestoken over het reizen per spoor en stonden daarin de passagiers centraal die hun nieuwsgierigheid naar het leesvoer van hun medereizigers niet konden bedwingen, in Vekemans dictee was de boodschap au fond een pessimistische: waar vroeger degout van spelling nog het dubieuze voorrecht was van methamfetamineamateurs en lieden die nooit Houtekiet hadden gelezen, is vandaag de dag een dergelijke luiemensenattitude volgens de gevierde schrijver gemeengoed geworden.

In de voorste parlementsbankjes: Raf Coppens en Frank Denys.

Blobvissen in pyjama
Deze ietwat pessimistische opvatting gold niet de 75 bezoekers, een gezelschap even zeldzaam als een blobvis in pyjama. In de ogen van de auteur althans. In het publiek ontwaarde ik een zestal Vlaamse dicteetijgers, scilicet Frans Van Besien, Raf Coppens, Frank Denys, Robert Joosen, Herman Killens en Elsie Ribbens, oud-winnares van het Groot Dictee der Nederlandse Taal 2005 – in alfabetisch-lexicografische volgorde, zodat mij geen voorkeur kan worden verweten. Ook drie noorderlingen waren naar Brussel afgereisd: naast uw djoeroetoelis waren dat Dian van Gelder uit Zoetermeer en Rein Leentfaar uit Middelburg.
Christophe Vekemans ontmoette tijdens zijn reis met de trans-Siberische spoorlijn vreemdsoortige types, zoals een rijzige jap in salopette, die vaandrig-ter-zee was. Deze excentriekeling had weinig op met de liefde voor het woord, maar in plaats van hem daarover ernstig de les te lezen, hield hij zich – uit vrees voor gesteggel – pusillaniem op de vlakte. Sterker nog: hij manoeuvreerde zich in boeddhahouding en droomde beaat weg op de wieken van zijn memorie. Ik had waarachtig wel een wat steviger verdediging van de Nederlandse taal verwacht van onze Belgische cultuurdrager.

Compassie
Vekeman las zijn dictee rustig en helder articulerend voor. Bijwijlen ietwat té helder, zodat er voor dicteeschrijvers met gespitste oren geen spellingproblemen meer zaten in woordgroepen als heden ten dage, ten langen leste en te allen tijde. Hij deed het ‘uit compassie met de zwoegende schrijvers’, zoals hij mij na afloop toevertrouwde. Er bleven nochtans genoeg valkuilen over om een substantiële foutscore op te leveren.

De tekst gaf weinig aanleiding tot gesteggel, of het moet ‘Houtekiet’ zijn geweest, in de zin waar het ging over ‘lieden die nooit Houtekiet hebben gelezen’, Walschaps bekendste roman, die de lotsbestemming van de zwerver Houtekiet als thema heeft. Alleen Robert Joosen wist knap aan deze zorgvuldig door Vekeman opgezette val te ontsnappen. Het is echter de vraag of in de context van het dictee de spelling Houtekiet afdwingbaar is. Zijn bijna-naamgenoot Hautekiet heeft immers ook het een en ander gepubliceerd.

De winnaars (voorste rij): Bert Jansen, Elsie Ribbens en Robert Joosen

Rode pennen
In Brussel koos men voor de meest efficiënte nakijkmethode: er werden rode pennen uitgedeeld en de blaadjes werden één plaats naar links doorgeschoven. De jury, onder de bezielende leiding van Ruud Hendrickx, de taaladviseur van de VRT, haalde de beste dictees nog eens door de orthografische stofkam.

Voor de drie besten was er een driedelige Van Dale. De derde plaats was voor uw verslaggever, die zijn dictee terugkreeg met drie rode strepen. Er was geen tweede plaats; zowel Robert Joosen als Elsie Ribbens had twee fouten. Zij deelden de eerste plaats en mochten ook nog eens een keuze maken uit een flinke stapel boeken. Voor de reizende Zeeuw was er deze keer geen podiumplaats. Wellicht dat het vroege uur hem parten gespeeld heeft. Gemiddeld werden er ruim 20 fouten gemaakt.

Hoopgevend
Summa summarum lijkt mij dat alle deelnemers en organisatoren kunnen terugkijken op een mooie en goed georganiseerde dicteewedstrijd. Hopelijk waren de luistercijfers ook hoopgevend en blijft het Hautekiet Dictee niet bij een eenmalige gebeurtenis. Wat mij betreft wordt Christophe dan opnieuw gevraagd het dictee te schrijven; hij is er de aangewezen persoon voor: er vloeien mooie zinnen uit zijn pen en hij weet, als oud-winnaar van het GDdNT 2002, welke voetangels en klemmen er in een dictee gezet moeten worden.

In het Warandepark genoot ik van de eerste rokjesdag van het jaar. Domweg gelukkig in Brussel ….

Dictees

Dicteenieuws uit Nederland en Vlaanderen

Tagarchief: groot dictee